บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

2 ซามูเอล 18 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

อับ‌ซา‌โลม​ทรง​แพ้​และ​สวรร‌คต

1. ดาวิด​จึง​ตรวจ​ทหาร​ที่​อยู่​กับ​พระ‍องค์ และ​ทรง​จัด‍ตั้ง​นาย‍พัน​นาย‍ร้อย​ให้​ควบ‍คุม

2. และ​ดาวิด​ทรง​จัด‍ทัพ​ออก​ไป ให้​อยู่​ใน​บัง‍คับ‍บัญชา​ของ​โย‌อาบ​หนึ่ง​ใน​สาม และ​ใน​บัง‍คับ​ของ​อา‌บี‌ชัย​น้อง‍ชาย​ของ​โย‌อาบ บุตร​นาง​เศ‌รุ‌ยาห์​หนึ่ง​ใน​สาม และ​อีก​หนึ่ง​ใน​สาม​อยู่​ใน​บัง‍คับ‍บัญชา​ของ​อิท‌ทัย​คน​กัท และ​พระ‍ราชา​ตรัส​กับ​พวก​ทหาร​ว่า “เรา​เอง​จะ​ออก​ไป​กับ​พวก‍ท่าน​เป็น​แน่”

3. แต่​พวก​ทหาร​เหล่า‍นั้น​ทูล​ว่า “ขอ​ฝ่า‍พระ‍บาท​อย่า​เสด็จ​เลย ถ้า​พวก‍ข้า‍พระ‍บาท​จะ​หนี​ไป พวก‍เขา​ก็​ไม่​สน‍ใจ​พวก‍ข้า‍พระ‍บาท หรือ​ถ้า​พวก‍ข้า‍พระ‍บาท​ตาย​เสีย​สัก​ครึ่ง‍หนึ่ง พวก‍เขา​ก็​ไม่​สน‍ใจ​พวก‍ข้า‍พระ‍บาท แต่​ฝ่า‍พระ‍บาท​มี​ค่า​เสมือน​พวก‍ข้า‍พระ‍บาท​หนึ่ง‍หมื่น​คน เพราะ‍ฉะนั้น​ขอ​ฝ่า‍พระ‍บาท​ส่ง​กอง‍หนุน​จาก​ใน​เมือง​จะ​ดี‍กว่า”

4. พระ‍ราชา​ตรัส​กับ​พวก‍เขา​ว่า “พวก‍ท่าน​เห็น‍ชอบ​อย่าง‍ไร เรา​จะ​ทำ​ตาม” พระ‍ราชา​จึง​ทรง​ยืน​ที่​ข้าง​ประตู​เมือง และ​ทหาร​ทั้ง‍หมด​เดิน​ออก​ไป​เป็น​กอง‍ร้อย​กอง‍พัน

5. พระ‍ราชา​ทรง​บัญชา​โย‌อาบ อา‌บี‌ชัย และ​อิท‌ทัย​ว่า “เบาๆ มือ​กับ​อับ‌ซา‌โลม​ชาย‍หนุ่ม​นั้น ด้วย​เห็น‍แก่​เรา​เถิด” ทหาร​ทั้ง‍สิ้น​ก็​ได้‍ยิน​คำ‍บัญชา​ซึ่ง​พระ‍ราชา​ประ‌ทาน​แก่​ผู้‍บัง‍คับ‍บัญชา​ทั้ง‍หมด​ด้วย​เรื่อง​อับ‌ซา‌โลม

6. พวก​ทหาร​จึง​ออก​ไป​ใน​ทุ่ง​เพื่อ​สู้‍รบ​กับ​คน​อิสรา‌เอล การ​สง‌คราม​นั้น​ทำ​กัน​ใน​ป่า​เอฟ‌รา‌อิม

7. ที่‍นั่น​คน​อิสรา‌เอล​ก็​พ่าย‍แพ้​แก่​พวก​ข้า‍ราช‌การ​ทหาร​ของ​ดาวิด มี​การ​ฆ่า‍ฟัน​กัน​อย่าง​หนัก​ที่‍นั่น ใน​วัน‍นั้น​มี​ทหาร​ตาย 20,000 คน

8. ที่‍นั่น​สง‌คราม​กระ‌จาย​ไป​ทั่ว​แผ่น‍ดิน ใน​วัน‍นั้น​ป่า​กิน​พวก​ทหาร​เสีย​มาก‍กว่า​ดาบ​กิน

9. เมื่อ​อับ‌ซา‌โลม​ไป​พบ​พวก​ข้า‍ราช‌การ​ทหาร​ของ​ดาวิด​เข้า อับ‌ซา‌โลม​ทรง‍ล่อ​อยู่ และ​ล่อ​นั้น​ได้​วิ่ง​เข้า​ไป​ใต้​พุ่ม​ของ​ต้น‍โอ๊ก​ใหญ่ ศีรษะ​ของ​ท่าน​ก็​ติด​กิ่ง​ต้น‍โอ๊ก​แน่น แล้ว​ท่าน​ก็​แขวน​อยู่​ระหว่าง​ฟ้า​และ​ดิน ส่วน​ล่อ​ใต้​ท่าน วิ่ง​เลย​ไป

10. มี​ชาย​คน​หนึ่ง​มา​เห็น​เข้า จึง​ไป​แจ้ง​ให้​โย‌อาบ​ทราบ​ว่า “นี่‍แน่ะ ข้าพ‌เจ้า​เห็น​อับ‌ซา‌โลม​แขวน​อยู่​ที่​ต้น‍โอ๊ก”

11. โย‌อาบ​ก็​พูด​กับ​ชาย​ที่​แจ้ง​ให้​ท่าน​ทราบ​ว่า “อะไร​นะ เจ้า​เห็น​เขา​แล้ว ทำไม​เจ้า​ไม่​ฟัน​ให้​ตก​ดิน​ที่‍นั่น​เล่า? ถ้า​เจ้า​ได้​ทำ​อย่าง‍นั้น เรา​ก็​จะ​ได้​ให้​เงิน 10 แผ่น​กับ​สาย‍รัด‍เอว​เส้น​หนึ่ง​แก่​เจ้า”

12. แต่​ชาย​คน​นั้น​เรียน​โย‌อาบ​ว่า “ถึง​มือ​ของ​ข้าพ‌เจ้า​อุ้ม​เงิน 1,000 แผ่น​อยู่ ข้าพ‌เจ้า​จะ​ไม่​ยื่น‍มือ​ออก​ทำ‍ร้าย​พระ‍ราช‌โอรส​ของ​พระ‍ราชา เพราะ‍ว่า​หู​ของ​พวก‍เรา​ได้‍ยิน​พระ‍ราชา​ทรง​บัญชา​ท่าน​และ​อา‌บี‌ชัย​กับ​อิท‌ทัย​ว่า ‘จง​ป้อง‍กัน​อับ‌ซา‌โลม​ชาย‍หนุ่ม​นั้น​เพื่อ​เห็น‍แก่​เรา’

13. แต่​ถ้า​ข้าพ‌เจ้า​ทำ‍ร้าย​ชีวิต​ของ​เขา (และ​ไม่‍มี​อะไร​ปิด‍บัง​ให้​พ้น​พระ‍ราชา) แล้ว​ตัว​ท่าน​เอง​ก็​จะ​ทอด​ทิ้ง​ข้าพ‌เจ้า”

14. โย‌อาบ​จึง​ว่า “เรา​ไม่​ควร​เสีย​เวลา​กับ​เจ้า​เช่น‍นี้” ท่าน​ก็​จับ​หลาว​สาม​อัน​ไว้​ใน​มือ​แทง​เข้า​ไป​ใน​หัว‍ใจ​ของ​อับ‌ซา‌โลม​ขณะ​ท่าน​ยัง​มี​ชีวิต​อยู่​ใน​ใจ​กลาง​ต้น‍โอ๊ก

15. ทหาร​หนุ่ม​สิบ​คน​ที่​ถือ​เครื่อง‍รบ​ของ​โย‌อาบ ก็​ล้อม​อับ‌ซา‌โลม​ไว้ แล้ว​ประ‌หาร​ท่าน​เสีย

16. โย‌อาบ​ก็​เป่า​เขา‍สัตว์ และ​พวก​ทหาร​ก็​กลับ​จาก​การ​ไล่‍ตาม​อิสรา‌เอล เพราะ​โย‌อาบ​ยับ‍ยั้ง​พวก‍เขา​ไว้

17. เขา​ก็​ยก​ศพ​อับ‌ซา‌โลม​โยน​ลง​ไป​ใน​บ่อ​ใหญ่​ซึ่ง​อยู่​ใน​ป่า เอา​หิน​กอง​ทับ​ไว้​เป็น​กอง​ใหญ่​มหึมา คน​อิสรา‌เอล​ทั้ง‍สิ้น​ต่าง​ก็​หนี​กลับ​ไป​ที่‍อยู่​ของ​ตน

18. เมื่อ​อับ‌ซา‌โลม​ยัง​มี​ชีวิต​อยู่ ได้​ตั้ง​เสา​ไว้​สำหรับ​ท่าน​ที่​หุบ‍เขา​หลวง เพราะ​ท่าน​กล่าว​ว่า “เรา​ไม่‍มี​บุตร‍ชาย​ที่​จะ​สืบ​ชื่อ​ของ​เรา” ท่าน​เรียก​เสา​นั้น​ตาม​ชื่อ​ของ​ท่าน เขา​เรียก​กัน​ว่า อนุ‌สรณ์​อับ‌ซา‌โลม จน​ทุก​วัน‍นี้

ดาวิด​ทรง​ทราบ​ข่าว​อับ‌ซา‌โลม​สวรร‌คต

19. อา‌หิ‌มา‌อัส​บุตร​ศา‌โดก​กล่าว​ว่า “ขอ​ให้​ข้าพ‌เจ้า​วิ่ง​นำ​ข่าว​ไป​ทูล​พระ‍ราชา​ว่า พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​ช่วย‍กู้​พระ‍องค์​ให้​พ้น​จาก​มือ​ศัตรู​ของ​พระ‍องค์​แล้ว”

20. โย‌อาบ​ก็​ตอบ​เขา​ว่า “ท่าน​อย่า​เป็น​คน​นำ​ข่าว​ไป​ใน​วัน‍นี้​เลย ท่าน​จง​นำ​ข่าว​ใน​วัน​อื่น​เถิด แต่​วัน‍นี้​ท่าน​อย่า​นำ​ข่าว​เลย เพราะ‍ว่า​โอรส​ของ​พระ‍ราชา​สวรร‌คต​แล้ว”

21. โย‌อาบ​ก็​สั่ง​ชาว​คูช​คน​หนึ่ง​ว่า “จง​ไป​ทูล​พระ‍ราชา​ให้​ทรง​ทราบ ตาม​สิ่ง​ที่​ท่าน​ได้​เห็น” ชาว​คูช​คน​นั้น​ก็​ย่อ​ตัว​ลง​คำ‍นับ​โย‌อาบ แล้ว​ก็​วิ่ง​ไป

22. อา‌หิ‌มา‌อัส​บุตร​ศา‌โดก​จึง​เรียน​โย‌อาบ​อีก​ว่า “จะ​อย่าง‍ไร​ก็​ช่าง‍เถิด ขอ​ให้​ข้าพ‌เจ้า​วิ่ง​ตาม​ชาว​คูช​คน​นั้น​ไป​ด้วย” โย‌อาบ​ตอบ​ว่า “ลูก​เอ๋ย เจ้า​จะ​วิ่ง​ไป​ทำไม? เพราะ​ว่า​การ​ส่ง​ข่าว​นี้​จะ​ไม่‍มี​รางวัล​ให้​แก่​เจ้า”

23. เขา​ตอบ​ว่า “จะ​อย่าง‍ไร​ก็​ช่าง‍เถิด ข้าพ‌เจ้า​จะ​ขอ​วิ่ง​ไป” โย‌อาบ​จึง​บอก​เขา​ว่า “วิ่ง​ไป​เถอะ” และ​อา‌หิ‌มา‌อัส​ก็​วิ่ง​ไป​ตาม​ทาง​ที่‍ราบ ขึ้น​หน้า​ชาว​คูช​นั้น​ไป

24. ดาวิด​ประ‌ทับ​อยู่​ระหว่าง​ประตู​เมือง​ทั้ง‍สอง มี​ทหาร‍ยาม​ขึ้น​ไป​อยู่​บน​หลัง‍คา​ของ​ประตู​ที่​กำ‌แพง​เมือง เมื่อ​เงย‍หน้า​ขึ้น​มอง‍ดู นี่‍แน่ะ​มี​ชาย​คน​หนึ่ง​วิ่ง​มา​ตาม​ลำ‌พัง

25. ทหาร‍ยาม​คน​นั้น​ก็​ร้อง‍กราบ‍ทูล​พระ‍ราชา พระ‍ราชา​ตรัส​ว่า “ถ้า​เขา​มา​ลำ‌พัง​ก็​คง​คาบ​ข่าว​มา” ชาย​คน​นั้น​ก็​วิ่ง​เข้า‍มา​ใกล้

26. ทหาร‍ยาม​เห็น​ชาย​อีก‍คน‍หนึ่ง​วิ่ง​มา ทหาร‍ยาม​ก็​ร้อง‍บอก​ไป​ที่​นาย‍ประตู​เมือง​ว่า “ดู‍สิ มี​ชาย​อีก‍คน‍หนึ่ง​วิ่ง​มา​แต่​ลำ‌พัง” พระ‍ราชา​ตรัส​ว่า “เขา​เป็น​คน​นำ​ข่าว​มา​ด้วย”

27. ทหาร‍ยาม​นั้น​กราบ‍ทูล​ว่า “ข้า‍พระ‍บาท​คิด​ว่า​คน​ที่​วิ่ง​มา​ก่อน วิ่ง​เหมือน​อา‌หิ‌มา‌อัส​บุตร​ศา‌โดก” และ​พระ‍ราชา​ตรัส​ว่า “คน​นี้​เป็น​คน​ดี เขา​มา​ด้วย​ข่าว‍ดี”

28. แล้ว​อา‌หิ‌มา‌อัส​ร้อง‍ทูล​พระ‍ราชา​ว่า “ขอ​สวัสดิ‌ภาพ​มี​แด่​พระ‍ราชา” เขา​ก็​ย่อ​ตัว​ลง​เฉพาะ‍พระ‍พักตร์​พระ‍ราชา ซบ‍หน้า‍ลง​ถึง​พื้น‍ดิน​ทูล​ว่า “สาธุการ​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​ฝ่า‍พระ‍บาท พระ‍องค์​ได้​ทรง​มอบ​บรร‌ดา​ผู้​ที่​ยก​มือ​ของ​พวก‍เขา​ต่อ‍สู้​กับ​พระ‍ราชา​เจ้า‍นาย​ของ​ข้า‍พระ‍บาท​แล้ว”

29. พระ‍ราชา​ตรัส​ถาม​ว่า “อับ‌ซา‌โลม ชาย‍หนุ่ม​นั้น​สบาย‍ดี​ไหม?” อา‌หิ‌มา‌อัส​ทูล​ตอบ​ว่า “เมื่อ​โย‌อาบ​ใช้​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​พระ‍ราชา​มา และ​ข้า‍พระ‍บาท​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ฝ่า‍พระ‍บาท​เห็น​ผู้​คน​สับสน​กัน​ใหญ่ แต่​ไม่​ทราบ​เหตุ”

30. พระ‍ราชา​ตรัส​ว่า “จง​หลีก​มา​ยืน​ตรง​นี้” เขา​จึง​หลีก​ไป​ยืน​นิ่ง​อยู่

31. นี่‍แน่ะ ชาว​คูช​นั้น​ก็​มา​ถึง ชาว​คูช​นั้น​กราบ‍ทูล​ว่า “มี​ข่าว‍ดี​ถวาย​แด่​พระ‍ราชา​เจ้า‍นาย​ของ​ข้า‍พระ‍บาท เพราะ​ใน​วัน‍นี้​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​แก้‍แค้น​ให้​ฝ่า‍พระ‍บาท​พ้น​จาก​มือ​ของ​บรร‌ดา​ผู้​ที่​ลุก‍ขึ้น​ต่อ‍สู้​ฝ่า‍พระ‍บาท”

32. พระ‍ราชา​ตรัส​ถาม​ชาว​คูช​นั้น​ว่า “อับ‌ซา‌โลม ชาย‍หนุ่ม​นั้น​สบาย‍ดี​ไหม?” ชาว​คูช​นั้น​ทูล​ตอบ​ว่า “ขอ​ให้​บรร‌ดา​ศัตรู​ของ​พระ‍ราชา​เจ้า‍นาย​ของ​ข้า‍พระ‍บาท และ​คน​ทั้ง‍ปวง​ที่​ลุก‍ขึ้น​ทำ‍ร้าย​ฝ่า‍พระ‍บาท​เป็น​เหมือน​ชาย‍หนุ่ม​ผู้​นั้น​เถิด”

ดาวิด​ทรง​คร่ำ‍ครวญ​ถึง​อับ‌ซา‌โลม

33. พระ‍ราชา​ทรง​โทม‌นัส​นัก เสด็จ​ขึ้น​ไป​บน​ห้อง​ที่​อยู่​เหนือ​ประตู และ​ทรง​กัน‍แสง เมื่อ​เสด็จ​ไป​พระ‍องค์​ตรัส​ว่า “โอ อับ‌ซา‌โลม​บุตร​ของ​เรา บุตร​ของ​เรา อับ‌ซา‌โลม​บุตร​ของ​เรา​เอ๋ย เรา​เอง​อยาก​จะ​ตาย​แทน​เจ้า โอ อับ‌ซา‌โลม​บุตร​ของ​เรา บุตร​ของ​เรา”