บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

2 ซามูเอล 1 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

ดาวิด​คร่ำ‍ครวญ​ถึง​ซา‌อูล​กับ​โย‌นา‌ธาน

1. ต่อ‍มา​หลัง‍จาก​ซา‌อูล​สิ้น‍พระ‍ชนม์​แล้ว เมื่อ​ดาวิด​กลับ​จาก​การ​โจม‍ตี​คน​อา‌มา‌เลข ดาวิด​พัก​ที่​ศิก‌ลาก​ได้​สอง​วัน

2. พอ​วัน‍ที่​สาม นี่‍แน่ะ มี​ชาย​คน​หนึ่ง​มา​จาก​ค่าย​ของ​ซา‌อูล สวม​เสื้อ‍ผ้า​ขาด​และ​มี​ผง‍คลี​ดิน​อยู่​บน​ศีรษะ เมื่อ​เขา​มา​ถึง​ดาวิด ก็​ย่อ​ตัว​ลง​ซบ‍หน้า​ถึง​ดิน

3. ดาวิด​ถาม​เขา​ว่า “เจ้า​มา​จาก​ไหน?” เขา​ตอบ​ท่าน​ว่า “ข้าพ‌เจ้า​หนี​มา​จาก​ค่าย​อิสรา‌เอล”

4. ดาวิด​ถาม​เขา​ว่า “ขอ​บอก​ข้า​หน่อย​ว่า เหตุ‍การณ์​เป็น​อย่าง‍ไร​บ้าง?” และ​เขา​ตอบ​ว่า “พวก​ทหาร​หนี​จาก​สง‌คราม​แล้ว​ล้ม‍ตาย​มาก‍มาย ซา‌อูล​และ​โย‌นา‌ธาน​ราช‌โอรส​ของ​พระ‍องค์​ก็​สิ้น‍พระ‍ชนม์​ด้วย”

5. ดาวิด​จึง​ถาม​ชาย‍หนุ่ม​ที่​มา​บอก​นั้น​ว่า “เจ้า​ทราบ​ได้​อย่าง‍ไร​ว่า ซา‌อูล​และ​โย‌นา‌ธาน​ราช‌โอรส​ของ​ท่าน​สิ้น‍พระ‍ชนม์?”

6. ชาย‍หนุ่ม​ที่​บอก​ท่าน​นั้น​ตอบ​ว่า “บัง‌เอิญ​ข้าพ‌เจ้า​มา​ที่​ภูเขา​กิล‌โบ‌อา นี่‍แน่ะ ซา‌อูล​ทรง​ยืน​พิง​หอก​ของ​พระ‍องค์​อยู่ และ​นี่‍แน่ะ รถ‍รบ​และ​ทหาร‍ม้า​ก็​มา​ใกล้​พระ‍องค์

7. เมื่อ​พระ‍องค์​ทรง​เหลียว​มา​เห็น​ข้าพ‌เจ้า ก็​เรียก​ข้าพ‌เจ้า และ​ข้าพ‌เจ้า​ทูล​ตอบ​ว่า ‘ข้า‍พระ‍บาท​อยู่​ที่‍นี่’

8. พระ‍องค์​ตรัส​ถาม​ข้าพ‌เจ้า​ว่า ‘เจ้า​คือ​ใคร?’ ข้าพ‌เจ้า​ทูล​ตอบ​พระ‍องค์​ว่า ‘ข้า‍พระ‍บาท​เป็น​คน​อา‌มา‌เลข’

9. พระ‍องค์​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า ‘จง​มา​ยืน​ข้าง​เรา​และ​ฆ่า​เรา​เสีย เพราะ​เรา​เจ็บ‍ปวด​สาหัส แต่​เรา​ยัง​มี​ชีวิต​อยู่’

10. ข้าพ‌เจ้า​จึง​เข้า​ไป​ยืน​ข้างๆ พระ‍องค์​และ​ประ‌หาร​พระ‍องค์​เสีย เพราะ​ข้าพ‌เจ้า​รู้​ว่า หลัง‍จาก​ทรง​ล้ม​แล้ว พระ‍องค์​ก็​ไม่​สามารถ​ดำรง​พระ‍ชนม์​ได้​อีก และ​ข้าพ‌เจ้า​ก็​ถอด​มงกุฎ​บน​พระ‍เศียร​และ​กำ‌ไล​ที่​พระ‍กร และ​ข้าพ‌เจ้า​ก็​นำ​สิ่ง​เหล่า‍นั้น​มา​ให้​เจ้า‍นาย​ของ​ข้าพ‌เจ้า”

11. แล้ว​ดาวิด​ฉีก​เสื้อ​ของ​ตน และ​คน​ทั้ง‍ปวง​ที่​อยู่​กับ​ท่าน​ก็​ทำ​เหมือน‍กัน

12. และ​พวก‍เขา​คร่ำ‍ครวญ​และ​ร้อง‍ไห้​และ​อด‍อาหาร​จน‍ถึง​เวลา​เย็น ให้​ซา‌อูล​และ​โย‌นา‌ธาน​ราช‌โอรส​ของ​พระ‍องค์ และ​ให้​ประ‌ชา‍กร​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์​และ​พงศ์‍พันธุ์​อิสรา‌เอล เพราะ​พวก‍เขา​ต้อง​ล้ม‍ตาย​ด้วย​ดาบ

13. และ​ดาวิด​ถาม​คน​หนุ่ม​ที่​บอก​ท่าน​ว่า “เจ้า​มา​จาก​ไหน?” เขา​ตอบ​ว่า “ข้าพ‌เจ้า​เป็น​บุตร​ของ​คน‍ต่าง‍ด้าว คน​อา‌มา‌เลข”

14. ดาวิด​ถาม​เขา​ว่า “ทำไม​เจ้า​ไม่​เกรง‍กลัว​ใน​การ​ยื่น‍มือ​ออก​ทำ‍ลาย​ผู้​ที่​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​เจิม​ไว้”

15. แล้ว​ดาวิด​ก็​เรียก​คน​หนึ่ง​ใน​หมู่​คน​หนุ่ม​บอก​ว่า “จง​ไป​ฆ่า​เขา” และ​เขา​ก็​ฆ่า​ชาย​คน​นั้น​ตาย

16. ดาวิด​กล่าว​แก่​ชาย​นั้น​ว่า “ความ​ผิด​เรื่อง​ความ​ตาย​ของ​เจ้า​ตก​อยู่​กับ​เจ้า เพราะ​ปาก​ของ​เจ้า​ปรัก‌ปรำ​ตัว​เจ้า​เอง​ว่า ‘ข้าพ‌เจ้า​ได้​ฆ่า​ผู้​ที่​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​เจิม​ไว้’ ”

17. ดาวิด​ก็​ครวญ‍คร่ำ​ตาม​คำ​คร่ำ‍ครวญ​ต่อ‍ไป‍นี้ เพื่อ​ซา‌อูล​และ​โย‌นา‌ธาน​ราช‌โอรส​ของ​พระ‍องค์

18. และ​ท่าน​กล่าว​ว่า ควร​จะ​สอน​บท‍เพลง​คัน‍ธนู​นี้​แก่​พงศ์‍พันธุ์​ยู‌ดาห์ นี่‍แน่ะ ถ้อย‍คำ​นั้น​บัน‌ทึก​ไว้​ใน​หนัง‌สือ​ยา‌ชาร์ ว่า

19. “โอ อิสรา‌เอล​เอ๋ย ศักดิ์‍ศรี​ของ​ท่าน​ถูก​ประ‌หาร​เสีย​แล้ว​บน​ที่​สูง​ของ​ท่านวีร‌บุรุษ​ล้ม‍ลง​ได้​อย่าง‍ไร

20. อย่า​บอก​เรื่อง​นี้​ใน​เมือง​กัทอย่า​ประ‌กาศ​เรื่อง​นี้​ใน​ถนน​เมือง​อัช‌เค‌โลนเกรง‍ว่า​พวก​บุตรี​คน​ฟี‌ลิส‌เตีย​จะ​ร่า‍เริงเกรง‍ว่า​พวก​บุตรี​ของ​พวก​ที่​ไม่‍ได้​เข้า‍สุหนัต​จะ​ลิง‍โลด

21. “เทือก‍เขา​กิล‌โบ‌อา​เอ๋ยขอ​อย่า​มี​น้ำ‍ค้าง​หรือ​ฝน​บน​เจ้าหรือ​ทุ่ง‍นา​ที่​ให้​เครื่อง‍ถวายเพราะ‍ว่า​ที่‍นั่น​โล่​ของ​วีร‌บุรุษ​มลทิน​แล้วโล่​ของ​ซา‌อูล​ไม่‍ได้​ถูก​เจิม​ด้วย​น้ำ‍มัน​อีก‍ต่อ‍ไป

22. คัน‍ธนู​ของ​โย‌นา‌ธาน​ไม่‍ได้​หัน‍กลับ‍มาจาก​โลหิต​ของ​พวก​ที่​ถูก​ฆ่าจาก​ไขมัน​ของ​เหล่า​นัก‍รบและ​ดาบ​ของ​ซา‌อูล​ก็​ไม่‍ได้​กลับ‍มา​ว่าง‍เปล่า

23. “ซา‌อูล​และ​โย‌นา‌ธาน​เอ๋ย ผู้​เป็น​ที่‍รัก​และ​น่า‍ยินดีจะ​อยู่​หรือ​มรณา ทั้ง‍สอง​ไม่​แยก​จาก​กันทั้ง‍สอง​ก็​เร็ว​กว่า​นก‍อิน‌ทรีทั้ง‍สอง​แข็ง‍แรง​กว่า​สิงห์

24. บุตรี​ของ​อิสรา‌เอล​เอ๋ย จง​ร้อง‍ไห้​เพื่อ​ซา‌อูลผู้​ทรง​ประ‌ดับ​พวก‍เจ้า​อย่าง​โอ่อ่า​ด้วย​ผ้า​สี‍แดง‍เข้มและ​ผู้​ทรง​ประ‌ดับ​อาภรณ์​ทอง‍คำ​เหนือ​เครื่อง‍แต่ง‍กาย​ของ​พวก‍เจ้า

25. วีร‌บุรุษ​ก็​ล้ม‍ลง​เสีย​แล้ว​หนอใน​ศึก​สง‌ครามโย‌นา‌ธาน​ก็​ถูก​สัง‌หาร​อยู่​บน​ที่​สูง​ของ​ท่าน

26. โย‌นา‌ธาน​พี่‍ชาย​ของ​ข้า​เอ๋ย ข้า​เป็น​ทุกข์​เพื่อ​ท่านท่าน​เป็น​ที่​ชื่น‍ใจ​ของ​ข้า​มากความ​รัก​ของ​ท่าน​ที่​มี​ต่อ​ข้า​นั้น​อัศ‌จรรย์​เหนือ​กว่า​ความ​รัก​ของ​สตรี

27. วีร‌บุรุษ​ล้ม‍ลง​ได้​อย่าง‍ไรและ​เครื่อง‍ยุท‌โธ‌ปกรณ์​ก็​พินาศ​ไป”