14. Kanskje snur han om ¬og endrar sin planog legg velsigning etter seg– grødeoffer og drikkofferfor Herren dykkar Gud.
15. Blås i horn på Sion,lys ut ei fasteog kunngjer høgtidssamling!
16. Kall folket saman ¬og vigsla lyden,lat dei gamle samlast,ta småborn og spedborn med!Lat brudgomen gå ut ¬or sitt romog brura ut or sitt kammer!
17. Mellom forhall og altarskal prestane, Herrens tenarar, ¬gråta og seia:«Herre, spar ditt folk!Gjer ikkje din eigedom ¬til spott,lat ikkje framande råda ¬over dei!Kvifor skal dei seia ¬mellom folka:Kvar er deira Gud?»
18. Då vart Herren fyltmed brennhug for sitt landog viste medkjensle ¬med sitt folk.
19. Og Herren svara sitt folk:Eg sender dykk korn ¬og vin og olje,så de kan mettast.Aldri meir skal eg gjera dykktil spott mellom folka.
20. Fienden frå nordvil eg driva langt bort frå dykkog jaga han til eit turt ¬og øyde land,hans fortropp til havet i aust,hans baktropp til havet i vest.Tev og vond lukt ¬skal stiga opp frå han,for han sette seg føre ¬å gjera storverk.
21. Ver ikkje redd, du åkerjord,fagna deg og ver glad!For Herren gjer storverk.
22. Ver ikkje redde, ¬de dyr på marka,for beita i øydemarka grønkast,og trea gjev si frukt,fikentre og vintre ber rikt.
23. Fagna dykk, de Sions søner,gled dykk i Herren ¬dykkar Gud!For i rettferd gjev han dykk ¬haustregn,han sender dykk regn,haustregn og vårregn som før.
24. Kvar treskjevoll ¬fyllest med korn,pressekummane fløymer ¬med druesaft og olje.
25. Eg gjev dykk att for dei årdå grashoppesvermen herja,og larva, gnagaren og åma,min store hær ¬som eg sende mot dykk.
26. De skal eta og mettastog prisa namnet ¬åt Herren dykkar Gud.For han steller underfullt ¬med dykk,og folket mitt skal aldri ¬verta til skammar.
27. De skal merka ¬at eg er hjå Israel.Eg og ingen annan ¬er Herren dykkar Gud,og folket mitt skal aldri ¬verta til skammar.