1. Blås i horn på Sion,lyft hærrop ¬på mitt heilage fjell,så alle i landet skjelv av redsle.For Herrens dag er nær, ¬han kjem,
2. ein dag med mørker og dimme,ein dag med skyer og skodd.Det kjem eit stort ¬og mektig folkog breier seg ¬som morgonroden på fjellet.Det har aldri hatt sin likeog skal heller ikkje få detfrå ætt til ætt i alle år.
3. Framføre det et elden opp,og bakom sleikjer logen.Framføre er landet ¬som hagen i Eden,og bakom ¬ligg ei livlaus øydemark;ingen bergar seg unna.
4. Som hestar er folket å sjå til,som hingstar fer dei fram.
5. Dei tråvar over åsryggeneliksom larmande vogner,lik eld som sprakar i halmen,lik ein veldig hær ¬som er budd til strid.
6. Folkeslag skjelv for dei,kvart andlet er eldande raudt.
7. Som krigarar rusar dei fram,som stridsmenn ¬stormar dei murar.Kvar ein går strake vegenog bøyer ikkje av frå stigen.
8. Ingen trengjer ¬den andre bort,kvar mann held sin plass.Dei rusar fram ¬mellom kastespydog lèt seg ikkje stogga.
9. Dei fer inn i byen,dei stormar opp på muren,dei trengjer inn i husa.Gjennom vindauga går dei ¬som tjuvar.
10. Jorda skjelv framføre dei,og himmelen skjek.Sol og måne svartnar,og stjernene misser sin glans.
11. Herren lyfter si røystframfor fylkingen han fører;for veldig er hans hærog mange dei ¬som lyder hans ord.Ja, stor og skræmande ¬er Herrens dag,kven kan halda han ut?
12. Men jamvel no,lyder ordet frå Herren,vend om til meg ¬av heile dykkar hjarta,med faste og gråt og klage!
13. Riv ikkje kleda sund,men lat angeren riva i hjarta!Vend om til Herren ¬dykkar Gud!For han er nådig og mild,langmodig og rik på miskunn;han kan endra sin planså han ikkje lèt ulukka koma.
14. Kanskje snur han om ¬og endrar sin planog legg velsigning etter seg– grødeoffer og drikkofferfor Herren dykkar Gud.
15. Blås i horn på Sion,lys ut ei fasteog kunngjer høgtidssamling!
16. Kall folket saman ¬og vigsla lyden,lat dei gamle samlast,ta småborn og spedborn med!Lat brudgomen gå ut ¬or sitt romog brura ut or sitt kammer!
17. Mellom forhall og altarskal prestane, Herrens tenarar, ¬gråta og seia:«Herre, spar ditt folk!Gjer ikkje din eigedom ¬til spott,lat ikkje framande råda ¬over dei!Kvifor skal dei seia ¬mellom folka:Kvar er deira Gud?»
18. Då vart Herren fyltmed brennhug for sitt landog viste medkjensle ¬med sitt folk.
19. Og Herren svara sitt folk:Eg sender dykk korn ¬og vin og olje,så de kan mettast.Aldri meir skal eg gjera dykktil spott mellom folka.
20. Fienden frå nordvil eg driva langt bort frå dykkog jaga han til eit turt ¬og øyde land,hans fortropp til havet i aust,hans baktropp til havet i vest.Tev og vond lukt ¬skal stiga opp frå han,for han sette seg føre ¬å gjera storverk.
21. Ver ikkje redd, du åkerjord,fagna deg og ver glad!For Herren gjer storverk.
22. Ver ikkje redde, ¬de dyr på marka,for beita i øydemarka grønkast,og trea gjev si frukt,fikentre og vintre ber rikt.
23. Fagna dykk, de Sions søner,gled dykk i Herren ¬dykkar Gud!For i rettferd gjev han dykk ¬haustregn,han sender dykk regn,haustregn og vårregn som før.
24. Kvar treskjevoll ¬fyllest med korn,pressekummane fløymer ¬med druesaft og olje.
25. Eg gjev dykk att for dei årdå grashoppesvermen herja,og larva, gnagaren og åma,min store hær ¬som eg sende mot dykk.
26. De skal eta og mettastog prisa namnet ¬åt Herren dykkar Gud.For han steller underfullt ¬med dykk,og folket mitt skal aldri ¬verta til skammar.
27. De skal merka ¬at eg er hjå Israel.Eg og ingen annan ¬er Herren dykkar Gud,og folket mitt skal aldri ¬verta til skammar.