7. Зашто земјата, која го впива дождот што често паѓа на неа и раѓа плод добар за оние што ја обработуваат, од Бога добива благослов;
8. а онаа што дава трње и боцки, таа е непотребна и близу е до проклетството кое завршува со изгорување.
9. Од вас, возљубени, ние очекуваме нешто подобро и спасително, иако така зборуваме.
10. Зашто Бог не е неправеден, та да го заборави делото ваше и трудот на љубовта што ги покажавте во Негово име, откако им послуживте и им служите на светиите.
11. А ние сакаме секој од вас да ја покажува истата усрдност за одржување на полната надеж докрај,
12. та да не станете мрзливи, туку да ги следите оние кои преку вера и трпение ги добиваат ветувањата.
13. Бог, кога му ветуваше на Авраам, бидејќи немаше ништо поголемо во што би се заколнал, се заколна во Себе,
14. велејќи: „Навистина ќе те благословам и ќе те размножам и преумножам.“
15. И така, со долготрпение тој го доби ветеното.
16. Луѓето, пак, се колнат во погорно од себеси, и заклетвата како потврда на секоја нивна препирка става крај.
17. Затоа Бог, кога на наследниците на ветувањето сакаше јасно да им ја покаже Својата неизменлива волја, посведочи со клетва,
18. та преку две неизменливи работи, во кои не е можно Бог да излаже, да имаме голема утеха и ние, кои прибегнуваме да се прифатиме за надежта што ни е дадена,
19. а која е за нашата душа цврста и сигурна котва, и кој влегува дури зад завесата,
20. каде што Исус за нас влезе најнапред, откако стана вечен Првосвештеник по чинот Мелхиседеков.