12. Законот си е свет. Таа заповед е света, праведна и добра.
13. Дали ова значи дека мојата смрт ја предизвика она што е во суштина добро, односно Божјиот Закон? Никако! Гревот е тој што ме уби, искористувајќи ја добрата заповед. Но истовремено, преку таа заповед, се покажа дека гревот е страшна и грозна работа.
14. Очигледно е дека Законот е духовен, добар, но јас сум човек од крв и месо, продаден како роб на гревот.
15. Сам себеси не можам да се разберам. Не го правам тоа што го сакам, туку она што го мразам.
16. Со самото тоа што ме гризе совеста кога правам грев, јас се согласувам со Божјиот Закон и потврдувам дека тој е добар,
17. но, не успевам да се противставам, бидејќи гревот е во мене и ме тера да грешам.
18. Свесен сум дека во мене, односно во моето тело, нема сили за ништо добро. Желба за добро има во мене, но не и сила да го извршам.
19. Не го правам тоа што е добро, како што би сакал, туку го правам она што не го сакам, она што е грешно.
20. Но штом не го сакам она што го правам, не сум веќе јас тој што го прави тоа, туку гревот што живее во мене.
21. Сфатив дека по правило вака испаѓа, кога сакам да постапам добро, ми се наметнува грешното и тоа го правам.
22. Длабоко во себе јас му се восхитувам на Божјиот Закон,
23. но во моето тело гледам еден друг закон, кој војува против Законот во мојот ум. Тој закон успева да ја добие битката и ме држи заробен од гревот, кој е тука, во моето тело.
24. Сфатив дека сум наполно беспомошен! Кој ќе ме избави од ова тело што ме води во смрт!?