42. Додека момчето приоѓаше, демонскиот дух го кутна наземи и почна да го измачува. Исус со наредба го изгони демонскиот дух и го исцели момчето, па му го врати на таткото.
43. Сите останаа вчудовидени пред Божјата моќна сила. И додека народот сe уште се восхитуваше од она што го правеше Исус, Тој им се обрати на Своите ученици и им рече:
44. „Запомнете ги добро овие зборови: Синот Човечки ќе биде предаден во рацете на луѓето.“
45. Но учениците не ги разбраа овие зборови. За нив ова остана таинствено, а не се осмелуваа да Го прашаат Исуса што значат тие зборови.
46. Меѓу учениците на Исус се разви расправија за тоа, кој од нив е најголем?
47. Исус, познавајќи ги нивните мисли, повика едно дете, го стави крај Себе,
48. и им рече: „Тој што го прима ова дете во Мое име - Мене Ме прима; а кој Ме прима Мене, Го прима Оној што Ме испрати. Најголем меѓу сите вас е оној што е најпонизен!“
49. Тогаш Јован Му рече на Исус: „Господару! Видовме еден човек, кој во Твое име изгонува демонски духови и му наредивме да престане, зашто тој не оди со нас.“
50. Но Исус му одговори: „Немојте да му забранувате! Кој не е против вас, тој е со вас!“
51. Кога наближи времето да биде вознесен на небото, Исус решително тргна кон Ерусалим.
52. Испрати гласници пред Себе, кои отидоа во едно самариско село, за да Му приготват преноќевалиште,
53. но тие не сакаа да Го примат, зашто Тој одеше за Ерусалим.
54. Кога го слушнаа тоа учениците Јаков и Јован, рекоа: „Господе, сакаш ли да заповедаме да слезе оган од небото, па да ги уништи, како што направи Илија?“
55. Но Исус се сврте кон нив и ги прекори.
56. Потоа Исус и Неговите ученици отидоа во друго село.