38. Еден човек извика од толпата: „Учителе! Те молам, погледни го мојот син, тој ми е единец!
39. Го напаѓа зол дух, го тера да вреска, го фрла наваму-натаму и пена му избива на устата. Многу го измачува и долго не го пушта.
40. Ги молев Твоите ученици да го истераат тој дух, но тие не можеа!“
41. Исус одговори: „Ах, колку неверно и грешно поколение сте вие! До кога ќе морам да останам со вас и да ве поднесувам!?“ Потоа му рече на човекот: „Донеси го синот овде!“
42. Додека момчето приоѓаше, демонскиот дух го кутна наземи и почна да го измачува. Исус со наредба го изгони демонскиот дух и го исцели момчето, па му го врати на таткото.
43. Сите останаа вчудовидени пред Божјата моќна сила. И додека народот сe уште се восхитуваше од она што го правеше Исус, Тој им се обрати на Своите ученици и им рече:
44. „Запомнете ги добро овие зборови: Синот Човечки ќе биде предаден во рацете на луѓето.“
45. Но учениците не ги разбраа овие зборови. За нив ова остана таинствено, а не се осмелуваа да Го прашаат Исуса што значат тие зборови.
46. Меѓу учениците на Исус се разви расправија за тоа, кој од нив е најголем?
47. Исус, познавајќи ги нивните мисли, повика едно дете, го стави крај Себе,
48. и им рече: „Тој што го прима ова дете во Мое име - Мене Ме прима; а кој Ме прима Мене, Го прима Оној што Ме испрати. Најголем меѓу сите вас е оној што е најпонизен!“
49. Тогаш Јован Му рече на Исус: „Господару! Видовме еден човек, кој во Твое име изгонува демонски духови и му наредивме да престане, зашто тој не оди со нас.“
50. Но Исус му одговори: „Немојте да му забранувате! Кој не е против вас, тој е со вас!“
51. Кога наближи времето да биде вознесен на небото, Исус решително тргна кон Ерусалим.
52. Испрати гласници пред Себе, кои отидоа во едно самариско село, за да Му приготват преноќевалиште,