10. Chuaigh an rí isteach i dteampall Bhéil le Dainéil.
11. Agus dúirt sagairt Bhéil leis: “Féach, táimidne ag dul amach as seo, agus, a rí, leag féin an bia amach agus measc an fíon agus ofráil é; ansin iaigh an doras agus séalaigh é le do shéala féin. Nuair a thiocfaidh tú ar ais ar maidin amárach, má fheiceann tú nach bhfuil gach rud ite ag Béil, bíodh an bás mar phionós orainn; nó, sa chás go mbíonn, bíodh sé ar Dhainéil, atá ag tromaíocht orainn.”
12. Ní raibh aon mhairg orthu mar bhí slí rúin déanta isteach faoin mbord acu agus ba ghnáth leo dul isteach tríthi agus an lón a chaitheamh.
13. Nuair a bhí siad imithe amach leag an rí an bia amach roimh Bhéil.
14. Ansin d'ordaigh Dainéil dá sheirbhísigh luaith a thabhairt chuige agus leath siad í ar fud urlár an teampaill uile agus gan aon duine ach an rí amháin i láthair. Ansin amach leo; d'iaigh siad an doras, shéalaigh siad é le séala an rí, agus d'imigh siad leo.
15. Tháinig na sagairt istoíche, mar ba ghnáth, lena mná is a bpáistí, agus d'ith siad agus d'ól siad a raibh ann.
16. D'éirigh an rí go moch agus tháinig sé agus Dainéil fairis.
17. D'fhiafraigh an rí: “An bhfuil na séalaí gan briseadh, a Dhainéil?” “Tá siad slán, a rí,” d'fhreagair Dainéil.
18. A luaithe a d'oscail sé an doras, d'fhéach an rí ar an mbord agus ghlaoigh in ard a chinn: “Is mór tú, a Bhéil, agus níl caimiléireacht ar bith ag baint leat.”
19. Gháir Dainéil agus choisc ar an rí dul isteach: “Féach ar an urlár,” ar sé, “agus tabhair faoi deara cé a d'fhág rian seo na gcos.”
20. “Feicim rian cos fear agus ban agus páistí,” arsa an rí.
21. Ansin i gcuthach feirge ghabh an rí na sagairt, a gcuid ban agus páistí. Thaispeáin siad dó an doras rúin trínar ghnáth leo teacht isteach agus a mbíodh ar an mbord a alpadh.
22. Chuir an rí chun báis iad agus thug sé Béil suas do Dhainéil; scrios sé siúd an t‑íol agus a theampall.
23. Bhí sa Bhablóin dragan mór a bhí á adhradh ag an bpobal.
24. Dúirt an rí le Dainéil: “Ní féidir duit a shéanadh gur dia beo é seo! Adhair é dá bhrí sin.”
25. D'fhreagair Dainéil: “Adhraim an Tiarna mo Dhia; is é sin is Dia beo ann.
26. A rí, le do chead, maróidh mé an dragan gan chlaíomh, gan lorg.” “Ceadaím sin duit,” arsa an rí.
27. Ansin fuair Dainéil pic agus blonag agus fionnadh, agus bheirigh sé le chéile iad agus rinne cístí astu agus thug iad le hithe don dragan. Shlog sé siar iad agus phléasc sé! Dúirt Dainéil: “Féach cad a bhí agaibh a adhradh!”
28. Nuair a chuala na Bablónaigh é tháinig fearg mhór orthu agus d'éirigh siad amach i gcoinne an rí. Dúirt siad: “Tá Giúdach déanta den rí! Mhill sé Béil, mharaigh sé an dragan, agus chuir sé na sagairt chun báis!”