فصول

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزامیر 80 Old Persian Version (OPV)

1. ای شبان اسرائیل بشنو! ای که یوسف را مثل گله رعایت میکنی! ای که برکروبیین جلوس نمودهای، تجلی فرما!

2. به حضور افرایم و بنیامین و منسی، توانایی خود رابرانگیز و برای نجات ما بیا!

3. ای خدا ما را باز آورو روی خود را روشن کن تا نجات یابیم!

4. ای یهوه، خدای صبایوت، تا به کی به دعای قوم خویش غضبناک خواهی بود،

5. نان ماتم رابدیشان میخورانی و اشکهای بیاندازه بدیشان مینوشانی؟

6. ما را محل منازعه همسایگان ماساختهای و دشمنان ما در میان خویش استهزامی نمایند.

7. ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم!

8. موی را ازمصر بیرون آوردی. امتها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی.

9. پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت.

10. کوهها به سایهاش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش.

11. شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر.

12. پس چرا دیوارهایش را شکستهای که هر راهگذری آن را میچیند؟

13. گرازهای جنگل آن را ویران میکنند و وحوش صحرا آن رامی چرند.

14. ای خدای لشکرها رجوع کرده، از آسمان نظر کن و ببین و از این مو تفقد نما

15. و از این نهالی که دست راست تو غرس کرده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساختهای!

16. مثل هیزم در آتش سوخته شده و از عتاب روی تو تباه گردیدهاند!

17. دست تو بر مرد دست راست توباشد و بر پسر آدم که او را برای خویشتن قوی ساختهای.

18. و ما از تو رو نخواهیم تافت. ما راحیات بده تا نام تو را بخوانیم.

19. ای یهوه، خدای لشکرها ما را بازآور و روی خود را روشن ساز تانجات یابیم.