فصول

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزامیر 73 Old Persian Version (OPV)

1. هرآینه خدا برای اسرائیل نیکوست، یعنی برای آنانی که پاک دل هستند.

2. واما من نزدیک بود که پایهایم از راه در رود ونزدیک بود که قدمهایم بلغزد.

3. زیرا بر متکبران حسد بردم چون سلامتی شریران را دیدم.

4. زیراکه در موت ایشان قیدها نیست و قوت ایشان مستحکم است.

5. مثل مردم در زحمت نیستند ومثل آدمیان مبتلا نمی باشند.

6. بنابراین گردن ایشان به تکبر آراسته است وظلم مثل لباس ایشان را میپوشاند.

7. چشمان ایشان از فربهی بدرآمده است و از خیالات دل خود تجاوز میکنند.

8. استهزا میکنند و حرفهای بد میزنند و سخنان ظلم آمیز را از جای بلندمی گویند.

9. دهان خود را بر آسمانها گذاردهاند وزبان ایشان در جهان گردش میکند.

10. پس قوم او بدینجا برمی گردند و آبهای فراوان، بدیشان نوشانیده میشود.

11. و ایشان میگویند: «خدا چگونه بداند و آیا حضرت اعلی علم دارد؟»

12. اینک اینان شریر هستند که همیشه مطمئن بوده، در دولتمندی افزوده میشوند.

13. یقین من دل خود را عبث طاهر ساخته و دستهای خود رابه پاکی شستهام.

14. و من تمامی روز مبتلامی شوم و تادیب من هر بامداد حاضر است.

15. اگر میگفتم که چنین سخن گویم، هر آینه برطبقه فرزندان تو خیانت میکردم.

16. چون تفکرکردم که این را بفهمم، در نظر من دشوار آمد.

17. تابه قدسهای خدا داخل شدم. آنگاه در آخرت ایشان تامل کردم.

18. هر آینه ایشان را در جایهای لغزنده گذاردهای. ایشان را به خرابیها خواهی انداخت.

19. چگونه بغته به هلاکت رسیدهاند! تباه شده، از ترسهای هولناک نیست گردیدهاند.

20. مثل خواب کسی چون بیدار شد، ای خداوندهمچنین چون برخیزی، صورت ایشان را ناچیزخواهی شمرد.

21. لیکن دل من تلخ شده بود و در اندرون خود، دل ریش شده بودم.

22. و من وحشی بودم ومعرفت نداشتم و مثل بهایم نزد تو گردیدم.

23. ولی من دائم با تو هستم. تو دست راست مراتایید کردهای.

24. موافق رای خود مرا هدایت خواهی نمود و بعد از این مرا به جلال خواهی رسانید.

25. کیست برای من در آسمان؟ و غیر ازتو هیچچیز را در زمین نمی خواهم.

26. اگرچه جسد و دل من زائل گردد، لیکن صخره دلم وحصه من خداست تا ابدالاباد.

27. زیرا آنانی که ازتو دورند هلاک خواهند شد. و آنانی را که از توزنا میکنند، نابود خواهی ساخت.

28. و اما مرانیکوست که به خدا تقرب جویم. بر خداوندیهوه توکل کردهام تا همه کارهای تو را بیان کنم.