1. خداوند را حمد بگویید زیرا که اونیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالاباد.
2. فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است.
3. وایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب واز شمال و جنوب.
4. در صحرا آواره شدند و دربادیهای بیطریق و شهری برای سکونت نیافتند.
5. گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید.
6. آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.
7. و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند.
8. پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب وی با بنی آدم.
9. زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت.
10. آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که درمذلت و آهن بسته شده بودند.
11. زیرا به کلام خدامخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند.
12. و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد کنندهای نبود.
13. آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند وایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.
14. ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد وبندهای ایشان را بگسست.
15. پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنی آدم.
16. زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، وبندهای آهنین را پاره کرده است.
17. احمقان بهسبب طریق شریرانه خود و بهسبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند.
18. جان ایشان هرقسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند.
19. آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.
20. کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید.
21. پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنی آدم.
22. و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی رابه ترنم ذکر کنند.
23. آنانی که در کشتیها به دریارفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند.
24. اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را درلجهها.
25. او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت.
26. به آسمانها بالا رفتند و به لجهها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید.
27. سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید.
28. آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.
29. طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید.
30. پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید.
31. پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنی آدم.
32. و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند.
33. او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه.
34. و زمین بارور را نیز به شوره زار، بهسبب شرارت ساکنان آن.
35. بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب.
36. و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند.
37. و مزرعهها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند.
38. و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند.
39. و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن.
40. ذلت را بر روسا میریزد و ایشان را در بادیهای که راه ندارد آواره میسازد.
41. اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیلهها را مثل گله هابرایش پیدا میکند.
42. صالحان این را دیده، شادمان میشوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست.
43. کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید.