22. Ὥστε αἱ γλωσσολαλιαὶ εἶναι σημεῖον ὄχι δι᾽ ἐκείνους ποὺ πιστεύουν ἀλλὰ διὰ τοὺς ἀπίστους, ἡ προφητεία ὅμως εἶναι ὄχι διὰ τοὺς ἀπίστους ἀλλὰ δι᾽ ἐκείνους ποὺ πιστεύουν.
23. Ἐὰν λοιπὸν συνέλθῃ ὅλη ἡ ἐκκλησία εἰς τὸ ἴδιο μέρος καὶ ὅλοι γλωσσολαλοῦν, καὶ μποῦν μέσα ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι ἢ ἄπιστοι, δὲν θὰ ποῦν ὅτι εἶσθε τρελλοί;
24. Ἀλλ᾽ ἐὰν ὅλοι προφητεύουν καὶ μπῇ κάποιος ἄπιστος ἢ ἁπλοϊκός, τότε αὐτὸς ἐλέγχεται ἀπὸ ὅλους, ἐξετάζεται ἀπὸ ὅλους,
25. καὶ ἔτσι τὰ κρυφὰ τῆς καρδιᾶς του γίνονται φανερὰ καὶ τότε θὰ πέσῃ κάτω μὲ τὸ πρόσωπον καὶ θὰ προσκυνήσῃ τὸν Θεὸν καὶ θὰ πῇ ὅτι πραγματικὰ ὁ Θεὸς εἶναι μεταξύ σας.
26. Τί νὰ γίνεται λοιπόν, ἀδελφοί; Ὅταν συνέρχεσθε, ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς εἴτε ψαλμὸν ἔχει, εἴτε διδασκαλίαν ἔχει, εἴτε γλῶσσαν ἔχει, εἴτε ἀποκάλυψιν ἔχει, εἴτε ἑρμηνείαν ἔχει, ὅλα νὰ γίνωνται πρὸς οἰκοδομήν.
27. Καὶ ἐὰν κανεὶς μιλῇ γλῶσσαν, δύο ἢ τὸ πολὺ τρεῖς ἂς μιλοῦν, ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλον, ἕνας δὲ ἂς διερμηνεύῃ.
28. Ἀλλ᾽ ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ διερμηνεύς, ἂς σιωπᾷ εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἂς μιλῇ εἰς τὸν ἑαυτόν του καὶ εἰς τὸν Θεόν.