22. Ἀντιθέτως, τὰ μέλη ποὺ φαίνονται ὅτι εἶναι ἀσθενέστερα, εἶναι ἀναγκαῖα·
23. καὶ ἐκεῖνα τὰ μέλη τοῦ σώματος ποὺ τὰ θεωροῦμεν ὀλιγώτερον ἄξια τιμῆς, εἰς αὐτὰ προσδίδομεν μεγαλύτερην τιμήν, καὶ τὰ μὴ παρουσιάσιμα ἔχουν μεγαλύτερην εὐπρέπειαν.
24. Ἐνῷ τὰ παρουσιάσιμα δὲν ἔχουν ἀνάγκην ἀπὸ τίποτε. Ὁ Θεὸς ὅμως συνανέμιξε τὸ σῶμα καὶ ἔδωσε μεγαλύτερην τιμὴν εἰς τὸ μέλος ποὺ τὴν στερεῖται,
25. διὰ νὰ μὴ ὑπάρχῃ διαίρεσις εἰς τὸ σῶμα, ἀλλὰ νὰ ἔχουν τὰ μέλη τὴν ἴδια φροντίδα τὸ ἕνα διὰ τὸ ἄλλο.
26. Ἐὰν ἕνα μέλος πάσχῃ, συμπάσχουν ὅλα τὰ μέλη· ἐὰν ἕνα μέλος τιμᾶται, χαίρουν μαζὶ ὅλα τὰ μέλη.
27. Σεῖς εἶσθε σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὁ καθένας εἶναι μέλος τοῦ σώματος.
28. Καὶ ὁ Θεὸς ἐτοποθέτησε εἰς τὴν ἐκκλησίαν πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα ἔρχονται αἱ θαυματουργικαὶ δυνάμεις, ἔπειτα τὰ θεραπευτικὰ χαρίσματα, παροχαὶ βοηθείας, διοικητικαὶ ἱκανότητες, διάφορα εἴδη γλωσσολαλιῶν.