5. Ἔτσι καὶ ἡ γλῶσσα εἶναι μικρὸν μέλος καὶ ὅμως καυχᾶται διὰ μεγάλα πράγματα. Πόσον μικρὴ φωτιὰ κατακαίει ἕνα τόσον μεγάλο δάσος.
6. Καὶ ἡ γλῶσσα εἶναι μιὰ φωτιά, κόσμος κακίας. Μεταξὺ τῶν μελῶν μας, ἡ γλῶσσα εἶναι ἐκείνη ποὺ μολύνει ὁλόκληρον τὸ σῶμα καὶ πυρακτώνει τὸν τροχὸν τῆς ζωῆς καὶ πυρακτώνεται καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὴν γέενναν.
7. Κάθε εἶδος θηρίων καὶ πτηνῶν, ἑρπετῶν καὶ θαλασσίων ζώων δαμάζεται καὶ ἔχει δαμασθῆ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον,
8. ἀλλὰ τὴν γλῶσσαν κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δὲν μπορεῖ νὰ δαμάσῃ, εἶναι ἀσυγκράτητον κακόν, γεμάτη ἀπὸ θανατηφόρον δηλητήριον.
9. Μὲ αὐτὴν εὐλογοῦμεν τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα καὶ μὲ αὐτὴν καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν δημιουργηθῆ καθ᾽ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ.
10. Ἀπὸ τὸ ἴδιο στόμα βγαίνει εὐλογία καὶ κατάρα. Δὲν πρέπει, ἀδελφοί μου, νὰ γίνεται αὐτό.
11. Μήπως ἡ πηγὴ βγάζει ἀπὸ τὸ ἴδιο μέρος γλυκὸ καὶ πικρό;
12. Μήπως μπορεῖ, ἀδελφοί μου, ἡ συκιὰ νὰ κάνῃ ἐληὲς ἢ ἡ κληματαριὰ σῦκα; Ἔτσι καὶ καμμιὰ πηγὴ δὲν βγάζει ταυτοχρόνως νερὸ ἁλμυρὸ καὶ γλυκό.
13. Ποιός εἶναι σοφὸς καὶ γνωστικὸς μεταξύ σας; Ἂς δείξῃ ἀπὸ τὴν καλὴν διαγωγήν του τὰ ἔργα του μὲ σοφὴν ταπεινοφροσύνην.
14. Ἐὰν ὅμως ἔχετε εἰς τὴν καρδιά σας πικρὴν ζηλοτυπίαν καὶ διάθεσιν πρὸς φιλονεικίαν, μὴ καυχᾶσθε καὶ ψεύδεσθε ἐναντίον τῆς ἀληθείας.
15. Δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ σοφία ποὺ ἔρχεται ἀπὸ ἐπάνω, ἀλλ᾽ εἶναι ἐπίγειος, κοσμική, δαιμονική.
16. Διότι ὅπου ὑπάρχει ζηλοτυπία καὶ φιλονεικία, ἐκεῖ εἶναι ἀκαταστασία καὶ κάθε φαῦλο πρᾶγμα.
17. Ἡ σοφία ὅμως ποὺ ἔρχεται ἀπὸ ἐπάνω εἶναι πρῶτα ἁγνή, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, γεμάτη εὐσπλαγχνίαν καὶ καρποὺς καλούς, ἀμερόληπτη καὶ εἰλικρινής.