10. Ἀπὸ τὸ ἴδιο στόμα βγαίνει εὐλογία καὶ κατάρα. Δὲν πρέπει, ἀδελφοί μου, νὰ γίνεται αὐτό.
11. Μήπως ἡ πηγὴ βγάζει ἀπὸ τὸ ἴδιο μέρος γλυκὸ καὶ πικρό;
12. Μήπως μπορεῖ, ἀδελφοί μου, ἡ συκιὰ νὰ κάνῃ ἐληὲς ἢ ἡ κληματαριὰ σῦκα; Ἔτσι καὶ καμμιὰ πηγὴ δὲν βγάζει ταυτοχρόνως νερὸ ἁλμυρὸ καὶ γλυκό.
13. Ποιός εἶναι σοφὸς καὶ γνωστικὸς μεταξύ σας; Ἂς δείξῃ ἀπὸ τὴν καλὴν διαγωγήν του τὰ ἔργα του μὲ σοφὴν ταπεινοφροσύνην.
14. Ἐὰν ὅμως ἔχετε εἰς τὴν καρδιά σας πικρὴν ζηλοτυπίαν καὶ διάθεσιν πρὸς φιλονεικίαν, μὴ καυχᾶσθε καὶ ψεύδεσθε ἐναντίον τῆς ἀληθείας.
15. Δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ σοφία ποὺ ἔρχεται ἀπὸ ἐπάνω, ἀλλ᾽ εἶναι ἐπίγειος, κοσμική, δαιμονική.
16. Διότι ὅπου ὑπάρχει ζηλοτυπία καὶ φιλονεικία, ἐκεῖ εἶναι ἀκαταστασία καὶ κάθε φαῦλο πρᾶγμα.
17. Ἡ σοφία ὅμως ποὺ ἔρχεται ἀπὸ ἐπάνω εἶναι πρῶτα ἁγνή, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, γεμάτη εὐσπλαγχνίαν καὶ καρποὺς καλούς, ἀμερόληπτη καὶ εἰλικρινής.