5. Η Άννα καθόταν και κοίταζε γύρω το δρόμο για το παιδί της.
6. Όταν τον είδε να έρχεται, είπε στον πατέρα του: «Να, ο γιος σου έρχεται μαζί με το συνοδό του».
7. Ο Ραφαήλ είπε στον Τωβία: «Εγώ ξέρω καλά ότι θ’ ανοίξουν τα μάτια του πατέρα σου.
8. Άλειψε εσύ τη χολή του ψαριού στα μάτια του κι όταν ερεθιστούν θα τα τρίψει και θα φύγουν τα λευκά στίγματα και θα σε δει.
9. Η Άννα έτρεξε, έπεσε στο λαιμό του γιου της και του είπε: «Παιδί μου, σε είδα! Από ’δω και πέρα μπορώ πια να πεθάνω. Κι έκλαψαν κι οι δυο».
10. Ο Τωβίτ έβγαινε από την πόρτα σκοντάφτοντας, κι ο γιος του έτρεξε στον πατέρα του·
11. τον έπιασε και του άλειψε τη χολή πάνω στα μάτια και του είπε: «Θάρρος, πατέρα!»
12. Όταν ερεθίστηκαν τα μάτια του, ο Τωβίτ τα έτριψε και ξεφλουδίστηκαν τα λευκά στίγματα.
13. Όταν είδε το γιο του, έπεσε στο λαιμό του κλαίγοντας και είπε:
14. «Δοξασμένος είσαι, Θεέ, και δοξασμένο το όνομά σου για πάντα, και δοξασμένοι όλοι οι άγιοι άγγελοί σου! Με ταλαιπώρησες αλλά με λυπήθηκες, και έκανες να ξαναδώ το γιο μου τον Τωβία».
15. Ο Τωβίας μπήκε στο σπίτι με χαρά και ανήγγειλε στον πατέρα του τα θαυμαστά γεγονότα που του είχαν συμβεί στη Μηδία.