8. Μέσα απ’ αυτήν πέρασε ολόκληρο το έθνος, που προστατευόταν από σένα κι έβλεπε γύρω του να γίνονται μεγάλα θαύματα.
9. Βόσκησαν εκεί σαν άλογα και χοροπηδούσαν σαν αρνιά απ’ τη χαρά τους δοξολογώντας εσένα, Κύριε, που τους έσωσες.
10. Θυμούνταν ακόμα τα όσα είχαν συμβεί στην ξένη χώρα όπου ζούσαν, πώς δηλαδή η γη είχε βγάλει σκνίπες αντί να γεννηθούν ζώα, και πώς ο Νείλος έβγαλε πολλά βατράχια αντί για ψάρια.
11. Ακόμα είδαν ένα νέο είδος πουλιών, όταν αυτοί πιέζονταν από τη λαιμαργία και ζητούσαν τροφή.
12. Τότε για παρηγοριά τους παρουσιάστηκαν από τη θάλασσα ορτύκια.
13. Στους αμαρτωλούς όμως ξέσπασαν τιμωρίες, για τις οποίες είχαν προειδοποιηθεί με δυνατούς κεραυνούς· δίκαια αυτοί υπέφεραν για τις κακίες τους, γιατί έδειξαν μεγαλύτερη αφιλοξενία κι από τους Σοδομίτες.
14. Εκείνοι δεν δέχτηκαν αυτούς που δε γνώριζαν όταν παρουσιάστηκαν μπροστά τους· αυτοί όμως, τους ξένους που τους είχαν κάνει καλό, τους υποδούλωσαν.
15. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ετούτοι εδώ θα τιμωρηθούν, γιατί φέρθηκαν με εχθρότητα σε ξένους.
16. Οι Αιγύπτιοι, ενώ στην αρχή τούς δέχτηκαν με γιορτές, κι ενώ πια απολάμβαναν τα ίδια δικαιώματα μ’ αυτούς, μετά τους ταλαιπώρησαν με φοβερά βασανιστήρια.
17. Τιμωρήθηκαν, όμως, με αορασία, όπως οι Σοδομίτες όταν αναζητούσαν μάταια την πόρτα του δικαίου, και έψαχναν το δρόμο καθένας για τη δική του πόρτα. Οι Αιγύπτιοι βρέθηκαν κι αυτοί σε βαθύ σκοτάδι.
18. Οι φθόγγοι μιας άρπας, μολονότι είναι πάντα οι ίδιοι, μπορούν να δώσουν διάφορες μελωδίες με τον κατάλληλο συνδυασμό παιξίματος. Κατά τον ίδιο τρόπο, εκείνη την εποχή τα στοιχεία της φύσεως συνδυάστηκαν μεταξύ τους σε νέα διάταξη, όπως φαίνεται από τα ακόλουθα γεγονότα:
19. Τα ζώα της ξηράς έγιναν υδρόβια και τα υδρόβια βάδιζαν στη στεριά.
20. Η φωτιά διατηρούσε τη φλόγα της μέσα στο νερό και το νερό έχανε την ιδιότητά του να σβήνει τη φωτιά.
21. Επίσης οι φλόγες δεν έκαιγαν τις σάρκες των ζώων, που ήταν πολύ εύκολο να καταστραφούν, και τα ζώα περπατούσαν μέσα σ’ αυτές. Ούτε έλιωναν οι φλόγες αυτό το είδος της θεϊκής τροφής, που όμως έλιωνε εύκολα από μόνο του, όπως ο πάγος.
22. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, εσύ Κύριε, λάμπρυνες το λαό σου και τον δόξασες· δεν τον παραμέλησες, αλλά τον βοήθησες παντού και πάντοτε.