1. Αντίθετα, οι ασεβείς υπέστησαν τη σκληρή οργή του Θεού μέχρι τέλους. Αυτός ήξερε από πριν τα όσα επρόκειτο να συμβούν:
2. Μετά απ’ αυτά τα γεγονότα οι άλλοι επέτρεψαν στους δικούς του ν’ αναχωρήσουν· αλλά ενώ πρόθυμα τους κατευόδωναν, μετά από λίγο μετάνιωσαν και άρχισαν να τους καταδιώκουν.
3. Κι ενώ ακόμα πενθούσαν και έκλαιγαν στους τάφους των νεκρών τους, επινόησαν άλλη ανόητη σκέψη και καταδίωκαν σαν δραπέτες εκείνους, που προηγουμένως τους παρακαλούσαν να φύγουν.
4. Σ’ αυτό το σημείο τούς οδήγησε μια αξεπέραστη δύναμη, και τους έκανε να ξεχάσουν τα γεγονότα που πριν λίγο είχαν συμβεί, ώστε να συμπληρωθούν τα βάσανα που απαιτούνταν για την ολοκλήρωση της τιμωρίας τους.
5. Έτσι ο λαός σου, Κύριε, επιχείρησε τη θαυμαστή εκείνη διάβαση, ενώ οι άλλοι βρήκαν ασυνήθιστο θάνατο.
6. Όλα τα δημιουργήματα καθένα στο είδος του ξανασχηματίζονταν από την αρχή υπακούοντας στις εντολές σου, ώστε τα παιδιά σου, Κύριε, να διαφυλαχθούν σώα:
7. Η νεφέλη σκέπαζε το στρατόπεδο κι εκεί που προηγουμένως υπήρχε νερό, φάνηκε στεγνή γη· μέσα στην Ερυθρά Θάλασσα ανοίχτηκε ελεύθερος δρόμος και τα ορμητικά νερά μεταβλήθηκαν σε καταπράσινη πεδιάδα.
8. Μέσα απ’ αυτήν πέρασε ολόκληρο το έθνος, που προστατευόταν από σένα κι έβλεπε γύρω του να γίνονται μεγάλα θαύματα.
9. Βόσκησαν εκεί σαν άλογα και χοροπηδούσαν σαν αρνιά απ’ τη χαρά τους δοξολογώντας εσένα, Κύριε, που τους έσωσες.
10. Θυμούνταν ακόμα τα όσα είχαν συμβεί στην ξένη χώρα όπου ζούσαν, πώς δηλαδή η γη είχε βγάλει σκνίπες αντί να γεννηθούν ζώα, και πώς ο Νείλος έβγαλε πολλά βατράχια αντί για ψάρια.
11. Ακόμα είδαν ένα νέο είδος πουλιών, όταν αυτοί πιέζονταν από τη λαιμαργία και ζητούσαν τροφή.
12. Τότε για παρηγοριά τους παρουσιάστηκαν από τη θάλασσα ορτύκια.