22. Το χιόνι και ο πάγος άντεξαν στη φωτιά και δεν έλιωσαν, για να μάθουν ότι τη συγκομιδή των εχθρών τους την κατέστρεψε η φωτιά που υπήρχε ανάμεσα στο χαλάζι κι άστραφτε ανάμεσα στις καταιγίδες.
23. Αντίθετα, η ίδια αυτή φωτιά έχασε την καταστροφική της δύναμη κι αυτό πάλι έγινε για να μπορέσουν οι δίκαιοι να βρουν τροφή.
24. Η κτίση υπηρετεί εσένα, Δημιουργέ! Άλλοτε δείχνει τη δύναμή της εναντίον των ασεβών κι άλλοτε αναστέλλει τη δύναμή της για να ευεργετήσει αυτούς που πιστεύουν σ’ εσένα.
25. Γι’ αυτό κι αυτή η φύση έγινε τότε υπηρέτης της χάρης σου, που όλα τα συντηρεί, και έγινε τροφή που ικανοποιούσε όλες τις απαιτήσεις των παιδιών σου.
26. Τα παιδιά σου που τα αγάπησες, Κύριε, έπρεπε να μάθουν ότι τον άνθρωπο δεν τον τρέφουν μόνο τα προϊόντα της γης, αλλά ο λόγος σου είναι που συντηρεί εκείνους που πιστεύουν σ’ εσένα.
27. Εκείνο που δεν καταστρεφόταν από τη φωτιά, μόλις θερμάνθηκε λίγο από τις ακτίνες του ήλιου έλιωσε,
28. για να γίνει γνωστό ότι πρέπει κανείς να προφταίνει την ανατολή του ήλιου για να σου στέλνει τις ευχαριστίες του, και ότι οι άνθρωποι πρέπει να σε συναντούν με την αυγή.
29. Η ελπίδα του αχάριστου θα λιώσει σαν χειμωνιάτικη πάχνη και θα κυλίσει πέρα σαν άχρηστο νερό.