13. Γιατί εσύ εξουσιάζεις τη ζωή και το θάνατο, κατεβάζεις στις πύλες του άδη κι ανεβάζεις από ’κει.
14. Ο άνθρωπος φονεύει κάποιον με την κακία του, αλλά η ψυχή που βγαίνει απ’ αυτόν που φονεύτηκε δεν ξαναγυρίζει πίσω ούτε μπορεί ο φονιάς να την απελευθερώσει από τον άδη, ο οποίος και την παρέλαβε.
15. Κανένας, όμως, δεν μπορεί ν’ αποφύγει τη δύναμή σου, Κύριε.
16. Γι’ αυτό, όταν οι ασεβείς αρνήθηκαν να σε αναγνωρίσουν, μαστιγώθηκαν από το δυνατό σου χέρι, καταδιώχτηκαν από πρωτοφανείς καταιγίδες, χαλάζι και βροχές, και καταστράφηκαν από τη φωτιά.
17. Το πιο περίεργο είναι ότι το νερό που σβήνει τα πάντα, άναβε όλο και περισσότερο τη φωτιά, γιατί και η φύση ακόμη αγωνίζεται για χάρη των δικαίων.
18. Άλλοτε χαμήλωνε η φλόγα για να μην κατακάψει τα θηρία που είχαν σταλθεί εναντίον των ασεβών, για να τα βλέπουν και να καταλαβαίνουν ότι καταδιώκονται από την κρίση του Θεού.
19. Άλλοτε πάλι μέσα στο νερό η φωτιά δυνάμωνε περισσότερο για να καταστρέψει τα προϊόντα της άδικης γης.
20. Αντίθετα, στο λαό σου, Κύριε, έδωσες να φάει την τροφή των αγγέλων και τους έστειλες, χωρίς αυτοί να κουραστούν, έτοιμο ψωμί από τον ουρανό, που όλους τους ευχαριστούσε και το έβρισκαν γευστικότατο.
21. Η παρουσία σου φανέρωνε τη γλυκύτητά σου απέναντι στα παιδιά σου· το ψωμί αυτό ικανοποιούσε την επιθυμία όλων που το έτρωγαν και μαγειρευόταν σύμφωνα με όλα τα γούστα.
22. Το χιόνι και ο πάγος άντεξαν στη φωτιά και δεν έλιωσαν, για να μάθουν ότι τη συγκομιδή των εχθρών τους την κατέστρεψε η φωτιά που υπήρχε ανάμεσα στο χαλάζι κι άστραφτε ανάμεσα στις καταιγίδες.
23. Αντίθετα, η ίδια αυτή φωτιά έχασε την καταστροφική της δύναμη κι αυτό πάλι έγινε για να μπορέσουν οι δίκαιοι να βρουν τροφή.
24. Η κτίση υπηρετεί εσένα, Δημιουργέ! Άλλοτε δείχνει τη δύναμή της εναντίον των ασεβών κι άλλοτε αναστέλλει τη δύναμή της για να ευεργετήσει αυτούς που πιστεύουν σ’ εσένα.