Παλαιά Διαθήκη

Καινή Διαθήκη

Σοφια Σολομωντοσ 14:12-23 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)

12. Η επινόηση των ειδώλων είναι η αρχή της αποστασίας από το Θεό και η εφεύρεσή τους καταστροφή της ζωής.

13. Στην αρχή δεν υπήρχε ειδωλολατρία ούτε θα υπάρχει αιώνια.

14. Αυτή μπήκε στον κόσμο εξαιτίας της ματαιοδοξίας των ανθρώπων και γι’ αυτό αποφασίστηκε τα είδωλα να καταργηθούν ταχύτατα.

15. Ένας πατέρας βασανισμένος από τη λύπη για τον πρόωρο θάνατο του παιδιού του, του κάνει μια εικόνα. Έναν νεκρό τον τιμάει τώρα σαν θεό και παραδίδει στην οικογένειά του θρησκευτικές ιεροτελεστίες και τελετές.

16. Έπειτα, με το πέρασμα του χρόνου, η ασεβής αυτή συνήθεια σιγά σιγά επιβάλλεται και τηρείται σαν νόμος.

17. Επίσης τα γλυπτά άρχισαν να λατρεύονται με διαταγή των τυράννων. Αυτούς που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να τους τιμήσουν προσωπικά, επειδή κατοικούσαν μακριά, σχεδίασαν στο μυαλό τους τη μορφή τους που έλειπε κι έφτιαξαν μια εικόνα που έμοιαζε με το βασιλιά, τον οποίο ήθελαν να τιμήσουν. Έτσι έσπευδαν να κολακεύσουν πρόθυμα τον απόντα σαν να ήταν παρών.

18. Η φιλοτιμία του τεχνίτη συνετέλεσε να αυξηθεί η ειδωλολατρία σ’ αυτούς που δεν τη γνώριζαν.

19. Ο τεχνίτης, επειδή ίσως ήθελε να είναι αρεστός στον άρχοντα, βιάστηκε να κάνει με όλη του την τέχνη ένα είδωλο που να του μοιάζει όσο το δυνατό περισσότερο.

20. Ο λαός ελκύστηκε από την ομορφιά του έργου, και λάτρεψε αυτόν που λίγο πριν είχε τιμήσει ως άνθρωπο.

21. Έτσι οι άνθρωποι έπεσαν στην παγίδα, γιατί πιέστηκαν από κάποια συμφορά ή από την κακή διακυβέρνηση κάποιου· αναγκάστηκαν να ονομάσουν θεούς τα λιθάρια και τα ξύλα, χωρίς πράγματι να επικοινωνούν μ’ αυτά.

22. Και δε φτάνει που πλανήθηκαν σχετικά με τη γνώση του Θεού, αλλά ζούσαν κιόλας, χωρίς να το γνωρίζουν, σε μια διαρκή πάλη ενάντια στον εαυτό τους και σ’ όλον τον κόσμο, και όλα αυτά τα δεινά τα ονόμαζαν αρμονική ζωή.

23. Έτσι οργανώνουν τελετές όπου θυσιάζουν τα παιδιά τους και κάνουν απόκρυφες ιεροτελεστίες ή ξέφρενα γλέντια αφύσικης λατρείας·

Διαβάστε πλήρες κεφάλαιο Σοφια Σολομωντοσ 14