4. Δίψασαν και ζήτησαν τη βοήθειά σου· τότε τους δόθηκε νερό απ’ την απόκρημνη πέτρα και ξεδίψασαν από το νερό που έτρεξε από το σκληρό βράχο.
5. Οι εχθροί του λαού σου, Κύριε, τιμωρήθηκαν μ’ αυτό ακριβώς που ο λαός σου ευεργετήθηκε όταν βρισκόταν σε ανάγκη.
6-7. Δηλαδή, ενώ το νερό του αστείρευτου ποταμού Νείλου ανακατεύθηκε με βρώμικο αίμα για να τιμωρηθεί ο Φαραώ, ο οποίος είχε βγάλει διαταγή να θανατώσουν τα νήπια, εσύ έδωσες στο λαό σου άφθονο νερό, δίχως να το περιμένουν.
8. Πριν απ’ αυτό, όμως, τους είχες κάνει να διψάσουν για να τους δείξεις πώς τιμωρείς τους εχθρούς τους.
9. Γιατί όταν τους δοκίμαζες και τους διόρθωνες με επιείκεια, έμαθαν πώς βασανίζονταν οι ασεβείς όταν εσύ τους κρίνεις με την οργή σου.
10. Αυτούς τους τιμώρησες σαν πατέρας, για να τους συνετίσεις· τους άλλους, όμως, τους έκρινες και τους καταδίκασες σαν αυστηρός βασιλιάς.
11-12. Πέρασαν από την ίδια θλίψη δύο φορές: Δίψασαν όταν οι δικοί σου ήταν παρόντες· και ζούσαν με την κακή αυτή ανάμνηση, όταν οι δικοί σου ήταν απόντες. Στέναζαν βαθιά
13. όταν έμαθαν ότι εκείνο που γι’ αυτούς ήταν τιμωρία, έγινε για το λαό σου ευεργεσία. Τότε κατάλαβαν ότι εσύ, Κύριε, το έκανες αυτό.
14. Τον άντρα που παλιά τον κορόιδευαν και τον είχαν εγκαταλείψει ένα έκθετο μωρό στον ποταμό, αυτόν, στο τέλος των γεγονότων τον θαύμασαν, γιατί αυτοί υπέφεραν από δίψα περισσότερο απ’ ό,τι οι ευσεβείς.
15. Οι ασεβείς έκαναν ανόητες σκέψεις, με τις οποίες πλανήθηκαν και λάτρεψαν τα ερπετά που δεν είχαν λογικό και τα θηρία, που δεν είχαν καμιά αξία. Εσύ, Κύριε, για να τους τιμωρήσεις, έστειλες εναντίον τους αναρίθμητα ζώα,
16. για να μάθουν ότι μ’ αυτά που αμαρτάνει κάποιος, μ’ αυτά και τιμωρείται.
17. Για το παντοδύναμο χέρι σου, Κύριε, που δημιούργησε τον κόσμο από ασχημάτιστο υλικό, δεν ήταν αδύνατο να στείλει στους ασεβείς αναρίθμητες αρκούδες ή εξαγριωμένα λιοντάρια.