20. Και χωρίς αυτά τα ζώα, όμως, θα μπορούσαν μ’ ένα φύσημα να πέσουν κάτω, γιατί θα τους καταδίωκε η θεία δίκη και θα τους διασκόρπιζε μ’ ένα φύσημα η παντοδυναμία σου.Όλα όμως τα ρύθμισες εσύ με μέτρο στην ορισμένη τους ποσότητα και στις σωστές τους αναλογίες.
21. Εσύ πάντοτε μπορείς να εκδηλώνεις τη μεγάλη σου δύναμη. Ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί σ’ αυτήν;
22. Όλος ο κόσμος είναι μπροστά σου, Κύριε, σαν μια πλάστιγγα που γέρνει και σαν στάλα πρωινής δροσιάς, που πέφτει στη γη.
23. Όλους τους αγαπάς. Όλα τα μπορείς και γι’ αυτό παραβλέπεις τα αμαρτήματα των ανθρώπων όταν μετανοούν.
24. Εσύ αγαπάς όλα τα δημιουργήματά σου και κανένα απ’ αυτά δεν το αποστρέφεσαι· δε θα δημιουργούσες τίποτε αν το μισούσες.
25. Πώς λοιπόν θα ζούσε κάτι αν εσύ δεν το ήθελες ή και πώς θα διετηρείτο στην ύπαρξη αν εσύ δεν το καλούσες σ’ αυτήν;