14. ενόσω εκείνος τη λατρεία συμπλήρωνε πάνω στους βωμούς, τακτοποιώντας την προσφορά για τον Ύψιστο, τον Παντοδύναμο.
15. Άπλωνε αυτός το χέρι του στο τάσι της σπονδής κι έσταζε σαν το κρασί του σταφυλιού το αίμα και το έχυνε στη βάση του θυσιαστηρίου, σαν μυρουδιά ευωδιαστή στον Ύψιστο, το βασιλιά των όλων.
16. Τότε φωνάζαν οι απόγονοι του Ααρών, σαλπίζαν με τις σφυρηλατημένες σάλπιγγες και κάνανε ν’ ακούγεται ένας ήχος δυνατός, για να τους θυμηθεί ο Ύψιστος.
17. Αμέσως τότε όλος ο λαός μαζί έπεφτε με το πρόσωπο στη γη, να προσκυνήσουν τον Κύριό τους τον παντοδύναμο, το Θεό τον ύψιστο.
18. Κι οι ψάλτες ύμνους ψέλναν δυνατά, και σ’ όλο το ναό ακουγόταν η γλυκιά μελωδία.
19. Ο λαός ικέτευε τον Κύριο τον ύψιστο, υψώνοντας προσευχές σ’ εκείνον που είναι σπλαχνικός, ωσότου ολοκληρωνόταν η ακολουθία της λατρείας του και τέλειωνε η τελετουργία.
20. Τότε ο Σίμων κατέβαινε και σήκωνε τα χέρια του προς όλη τη συνάθροιση των Ισραηλιτών, για να δώσει με τα χείλη του την ευλογία του Κυρίου και να ’χει την τιμή το όνομά του να προφέρει.
21. Και ο λαός ήταν για δεύτερη φορά γονατισμένος, για να δεχτεί την ευλογία από τον Ύψιστο.
22. Και τώρα πείτε: Ευλογημένος ο Θεός των όλων,που έργα μεγαλειώδη κάνει παντού!Τη ζωή μας την εξυψώνει απ’ την κοιλιά της μάνας μαςκαι ενεργεί πάνω μας κατά την ευσπλαχνία του.
23. Χαρά ας μας δώσει στην καρδιά,και στον Ισραήλ ειρήνη ας χαρίσει στις μέρες μας,καθώς το ’κανε και στο παρελθόν.
24. Μαζί μας μόνιμα ας μένει το έλεός τουκι όσο ακόμα ζούμε ας μας λυτρώσει.
25. Δύο είναι τα έθνη που απεχθάνεται η ψυχή μου και το τρίτο δεν είναι καν έθνος:
26. Αυτοί που κατοικούν στ’ όρος Σηείρ, οι Φιλισταίοι και οι ανόητοι οι Σαμαρείτες.
27. Διδασκαλία σύνεσης και γνώσης έγραψα σ’ αυτό το βιβλίο εγώ ο Ιησούς, γιος του Σειράχ, ο Ιεροσολυμίτης. Σαν βροχή ξεχύθηκε η σοφία απ’ την καρδιά μου.
28. Ευτυχισμένος είναι εκείνος που θ’ ασχοληθεί μ’ αυτά τα πράγματα, και βάζοντάς τα στην καρδιά του, σοφός θα γίνει.
29. Αν τα εφαρμόσει θα ’ναι ικανός για καθετί, γιατί του Κυρίου το φως θα οδηγεί τα βήματά του.