13. Μ’ ένα του πρόσταγμα, ορμητικά πέφτει το χιόνι,και ξαμολιούνται οι κεραυνοίστην κρίση του υπακούοντας.
14. Έτσι ανοίγονται τ’ αμπάρια τ’ ουρανούκαι φεύγουν και πετούν σαν τα πουλιά τα σύννεφα.
15. Με τη μεγαλοσύνη του ο Ύψιστοςτα σύννεφα πετρώνεικι ύστερα τρίβονται σε χαλαζόλιθους.
16-17. Του κεραυνού του η βροντή κάνει τη γη να κοιλοπονάει.Στην όψη του ταρακουνιούνται τα βουνά.Με τη δική του θέληση φυσάει ο νότιος άνεμος,όπως κι η καταιγίδα απ’ το βορρά κι ο ανεμοστρόβιλος.
18. Σαν τα πουλιά που χαμηλοπετούν, το χιόνι πασπαλίζει,και πέφτουν οι νυφάδες σαν τις ακρίδεςπου ορμούν και κάθονται·το μάτι στέκει και θαυμάζει την ομορφιά που ’χει η ασπράδα του,και με το αργό του πέσιμο έκπληκτο μένει το μυαλό.
19. Ρίχνει ο Θεός την πάχνη καθώς το αλάτι πάνω στη γη·κι όταν παγώσει γίνεται σαν άκριες απ’ αγκάθια.
20. Φυσάει άνεμος ψυχρός απ’ το βορράκαι πάνω στο νερό ο πάγος κρουσταλλιάζει·πάνω σε κάθε ακίνητο νερό απλώνεται,και τον φοράει σαν θώρακά του το νερό.
21. Θα διαβρώσει τα βουνά, την έρημο θα κάψει,και θα ξεράνει το χορτάρι σαν φωτιά.
22. Γρήγορα όλα τα γιατρεύει η ομίχλη,κι ύστερα από τον καύσωνα φέρνει ανακούφιση η δροσιά.
23. Σύμφωνα με το σχέδιό του ο Θεόςυπέταξε την άβυσσο της θάλασσας,και φύτεψε σ’ αυτήν νησιά.
24. Όσοι διασχίζουνε τη θάλασσα,για τους κινδύνους της μιλούν,κι εμείς θαυμάζουμε όταν τους ακούμε.
25. Βρίσκονται εκεί παράξενα πλάσματα, θαυμαστά,τα ζωντανά κάθε λογής και τα μεγάλα κήτη.
26. Χάρη στον Κύριο ο αγγελιοφόρος τουφέρνει σε πέρας το έργο του·σύμφωνα με το λόγο του όλα διευθετούνται.
27. Κι άλλα πολλά μπορούσαμε να πούμε δίχως τελειωμό·και η κατάληξη των όσων είπαμε:Αυτός είναι το παν.
28. Πού θα βρούμε τη δύναμη να τον δοξολογήσουμε;Πραγματικά, αυτός είν’ ο Μεγάλοςκι όλα τα έργα του τα ξεπερνά.
29. Ο Κύριος είναι φοβερός, ασύγκριτα μεγάλος,κι είναι η δύναμή του θαυμαστή.
30. Δοξολογήστε τον Κύριο,όσο μπορείτε υμνήστε τον!Αυτός και πάλι θα υπερέχει.Και για να τον υμνήσετε βάλτε όλη σας τη δύναμη·αλλά και μην κουράζεστε,γιατί δεν είναι δυνατό να τον δοξολογήσετεόσο του πρέπει.