25. Πώς να γίνει σοφός εκείνος που κρατάει το αλέτρι, και μοναχό του καύχημα είναι ότι βαστάει τη βουκέντρα; Αυτός τα βόδια οδηγεί και τον απασχολεί η δουλειά τους, και μοναχά με τα μοσχάρια του μιλάει!
26. Η σκέψη του θα ’ναι στο άνοιγμα των αυλακιών· στις ώρες της αγρύπνιας του θα σκέφτεται πώς να ταΐσει τα δαμάλια του.
27. Το ίδιο και κάθε τεχνίτης ή αρχιμάστορας που μέρα νύχτα του δουλεύει ή εκείνος που σκαλίζει σφραγιδόλιθους και προσπαθεί με υπομονή τα σχέδια να ποικίλει. Θα βάλει όλη του την καρδιά, πιστά το σχέδιο ν’ αποδώσει, θα ξαγρυπνήσει για να τελειώσει το έργο του.
28. Το ίδιο κι ο σιδηρουργός, που καθισμένος πλάι στο αμόνι αφοσιώνεται στην επεξεργασία του σίδερου· η λαύρα της φωτιάς θα ζαρώσει τις σάρκες του και θ’ αγωνίζεται μέσα στου καμινιού την πύρα· ο ήχος του σφυριού θα ηχεί στο αυτί του αδιάκοπα, ενώ θα ’χει τα μάτια του στραμμένα στο σχέδιο του έργου του. Θα βάλει όλη την καρδιά του τα έργα του να ολοκληρώσει, θα ξαγρυπνήσει για να τα διακοσμήσει στην εντέλεια.
29. Το ίδιο κι ο αγγειοπλάστης που καθισμένος στη δουλειά του κίνηση δίνει με τα πόδια στον τροχό. Αδιάκοπα φροντίζει για το έργο του κι είναι η κάθε κίνησή του μετρημένη.
30. Με το χέρι του καλουπιάζει τον πηλό, αφού τον έχει με τα πέλματα δουλέψει. Θα βάλει όλη την καρδιά του στην άψογη επάλειψη, θα ξαγρυπνήσει για να καθαρίσει το καμίνι.
31. Όλοι αυτοί στηρίζονται στα χέρια τους, και ο καθένας είναι επιδέξιος μάστορας στη δουλειά του.
32. Χωρίς αυτούς καμιά δε θα μπορούσε πόλη να οικοδομηθεί, ούτε κανείς εκεί να κατοικήσει ούτε να τη διαβεί.