6. Ο φίλος ο σαρκαστικός μοιάζει βαρβάτο άλογο, που χλιμιντρίζει όποιος και να καθίσει πάνω του.
7. Γιατί ορισμένες μέρες είναι απ’ τις άλλες σπουδαιότερες, αφού απ’ τον ήλιο έρχεται το φως όλες τις μέρες μες στο χρόνο;
8. Ο Κύριος μες στη σοφία του τις διαχώρισε κι αυτός καθόρισε τις εποχές και τις γιορτές.
9. Απ’ αυτές άλλες τις ξεχώρισε και τις αγίασε, κι άλλες τις άφησε μέσα στις μέρες της σειράς.
10. Όλοι οι άνθρωποι είν’ από χώμα, και ο Αδάμ πλάστηκε απ’ τη γη.
11. Ωστόσο ο Κύριος μες την παντογνωσία του τους διαχώρισε κι έκανε διαφορετική του καθενός τους την πορεία.
12. Απ’ αυτούς, άλλους τους ευλόγησε και τους ανέδειξε, άλλους τους εξαγίασε, τους έφερε κοντά του κι άλλους πάλι τους καταράστηκε και τους ταπείνωσε και τους ανέτρεψε απ’ τη θέση που είχαν.
13. Σαν τον πηλό του αγγειοπλάστη μες στο χέρι του, που τον διαμορφώνει όπως θέλει, έτσι είν’ οι άνθρωποι μέσα στου πλάστη τους τα χέρια. Αποφασίζει αυτός τι θα τους κάνει.
14. Αντίκρυ στο κακό βρίσκεται το καλό· στο θάνατο αντίκρυ είν’ η ζωή. Έτσι είναι κι ο αμαρτωλός στον ευσεβή απέναντι.
15. Κοίτα, λοιπόν, τα έργα του Υψίστου, πως όλα πάν’ ζευγαρωτά, αντίκρυ το ένα στ’ άλλο.
16. Κι εγώ, που τελευταίος ήμουν, έτρεξα καθώς εκείνος που μαζεύει ρώγες πίσω απ’ τους τρυγητές.
17. Και με την ευλογία του Κυρίου πρόφτασα και γέμισα σαν τρυγητής το πατητήρι με σταφύλια.
18. Βλέπετε, δεν κουράστηκα για μένα μοναχά, μα και για χάρη όλων αυτών που μόρφωση γυρεύουν.