1. Κύριε, εσύ που είσαι ο Πατέρας μου κι εξουσιάζεις τη ζωή μου, στη διάθεσή τους μη μ’ εγκαταλείψεις και μην αφήσεις θύμα τους να γίνω.
2. Ποιος θα δαμάσει τους συλλογισμούς μου και θα επιβάλει στην καρδιά μου της σοφίας την άσκηση, ώστε να μη βρίσκω επιείκεια για της αγνοίας μου τα σφάλματα κι οι αμαρτίες μου να μην ξεφεύγουν;
3. Μήπως και της αγνοίας μου τα σφάλματα πληθύνουν και σωρευτούν οι αμαρτίες μου κι έτσι ξεπέσω μπρος στους αντιπάλους μου κι ο εχθρός μου εξαιτίας μου χαρεί.
4. Κύριε, εσύ που είσαι Πατέρας και της ζωής μου ο Θεός, στα μάτια αναισχυντία μη μου δώσεις,
5. και την κακή επιθυμία μακριά από μένα διώξε την.
6. Η λαιμαργία κι η λαγνεία ας μη με κυριέψουνε, και μη με παραδώσεις σ’ επιθυμία αδιάντροπη.
7. Παιδιά μου, ακούστε πώς το στόμα σας να πειθαρχείτε: Αυτός που το προσέχει δε θα παγιδευτεί.
8. Ο αμαρτωλός στα ίδια του τα λόγια θα παγιδευτεί και θα σκοντάψουνε σ’ αυτά ο υβριστής κι ο υπερόπτης.
9. Το στόμα σου στον όρκο μην το μάθεις, και μην προφέρεις του Θεού συχνά τ’ όνομα το άγιο.
10. Γιατί καθώς ο υπηρέτης που συνεχώς επιτηρείται, δε θ’ αποφύγει τα σημάδια απ’ τα χτυπήματα, έτσι κι όποιος ορκίζεται και συνεχώς το άγιο όνομα προφέρει, από την αμαρτία δεν θ’ απαλλαγεί.
11. Ο άνθρωπος που ορκίζεται πολύ, είναι γεμάτος ανομία, κι η τιμωρία δε θα φύγει μακριά απ’ το σπίτι του· αν κατά λάθος ορκιστεί, η αμαρτία θα ’ναι πάνω του. Αν μ’ ελαφρότητα ορκιστεί, τότε διπλά αμαρτάνει· κι αν έχει ψέματα ορκιστεί, δε θα συγχωρηθεί και θα γεμίσει συμφορές το σπίτι του.