16. Κάθε ζώο συναγελάζεται με ζώο του ίδιου είδους, κι ο άνθρωπος τον άνθρωπο συναναστρέφεται.
17. Ποια σχέση μπορεί να έχουν ο λύκος με το πρόβατο; Το ίδιο κι ο αμαρτωλός με άνθρωπο ευσεβή.
18. Σαν τι λογής η ειρήνη της ύαινας με το σκύλο; Και τι λογής η ειρήνη του πλούσιου με τον φτωχό;
19. Οι όναγροι στην έρημο, είναι το θήραμα των λιονταριών· το ίδιο κι οι φτωχοί, είναι η λεία των πλουσίων.
20. Είναι αποκρουστικό για τον περήφανο καθετί παρακατιανό· το ίδιο αποκρουστικός κι ο φτωχός είναι για τον πλούσιο.
21. Ο πλούσιος όταν κλονίζεται, βρίσκει υποστήριξη απ’ τους φίλους του· μα όταν πέσει ο ταπεινός, οι φίλοι του τον κάνουν πέρα.
22. Όταν γλιστρήσει ο πλούσιος, πολλοί είναι αυτοί που τον βοηθούν· ανοησίες λέει και τον συγχαίρουν. Όταν γλιστρήσει ο φτωχός, τον βρίζουν κι από πάνω· μιλάει με φρόνηση κι ούτε του δίνουν σημασία καμιά.
23. Μιλάει ο πλούσιος κι όλοι σιωπούν, και εκθειάζουν ως τον ουρανό τα λόγια του. Μιλάει ο φτωχός και λένε, «ποιος είν’ αυτός;» κι αν τύχει και σκοντάψει, τον σπρώχνουν για να πέσει κάτω.
24. Τα πλούτη είναι καλά, όταν δεν είν’ αμαρτωλά· κι η φτώχεια κρίνεται ως κακή στων ασεβών τα λόγια.
25. Του ανθρώπου τα αισθήματα το πρόσωπό του αλλάζουν, είτε προς το καλό είτε προς το κακό.
26. Σημάδι μιας καρδιάς ευτυχισμένης είν’ ένα πρόσωπο χαρούμενο· μα για να εφεύρει κάποιος παροιμίες πρέπει πολύ, με κόπο, να στοχαστεί.