29. όταν έβαζε όριο στη θάλασσα,ώστε να μην το ξεπερνάνε τα νερά·όταν της γης έβαζε τα θεμέλια.
30. Τότε ήμουν κοντά του σαν μικρό παιδίκι ήμουν η καθημερινή του ευχαρίστηση,ενώ στην παρουσία του χαιρόμουν ακατάπαυστα·
31. χαιρόμουν στης δικής του γης την οικουμένηκι ήμουν ευτυχισμένη στους ανθρώπους ανάμεσα.
32. »Και τώρα ακούστε με, παιδιά:Ευτυχισμένοι είν’ εκείνοιπου τηρούν τις εντολές μου.
33. Τη διδαχή μου ακούστεκαι θα γίνετε σοφοί· μην την εγκαταλείπετε.
34. Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που με ακούει,που ξαγρυπνάει καθημερινά μπροστά στην πόρτα μουκαι που στης θύρας μου προσμένει το κατώφλι.
35. Πράγματι, εκείνος που με βρίσκει,βρίσκει τη ζωήκαι του Κυρίου έχει την εύνοια.