29. Ας ταπεινώνεται ως τη γη· ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα.
30. Και τα χτυπήματα ας τα δέχεται,τις ταπεινώσεις ας τις υπομένει.
31. Γιατί ο Κύριος δεν θα τον ταλαιπωρεί για πάντα.
32. Κι όταν τις στενοχώριες δίνει,πάλι γίνεται σπλαχνικός·τόσο είναι μεγάλη η αγαθότητά του.
33. Δε χαίρεται όταν στενοχωρείκι όταν πικραίνει τους ανθρώπους.
34. Όταν ποδοπατιούνταιτης χώρας μας οι αιχμάλωτοι,
35. όταν στα μάτια του Υψίστου μπροςκαταπατιέται το δίκιο ενός ανθρώπου,
36. όταν στο δικαστήριο κάποιος αδικείται,αυτά ο Κύριος τάχα δεν τα βλέπει;
37. Ποιος είν’ αυτός που όταν πει κάτι, γίνεται;Ο Κύριος δεν είναι εκείνος που προστάζει;
38. Αν κάτι γίνεται κακό ή κάτι καλό,ο Ύψιστος το πρόσταξε!
39. Για ποιο πράγμα ο άνθρωπος μπορεί να παραπονεθεί,αφού, παρόλα του τα λάθη,βρίσκεται ακόμα στη ζωή;