24. Τη γη παρέδωσε στων ασεβών τα χέριακαι τύφλωσε τους δικαστές,το δίκιο να μην μπορούνε να το δουν.Αν όλ’ αυτά δεν είν’ απ’ το Θεό,τότε από ποιον είναι;
25. Τρέχουν οι μέρες μουκι από δρομέα γοργότερα.Φεύγουν· δε φέρνουν τίποτα καλό.
26. Γλιστρούν σαν βάρκες από πάπυρο, ελαφρές,σαν τον αητό που ορμάειπάνω στη λεία του.
27. Προσπαθώ να ξεχάσω την οδύνη μου,να διώξω του προσώπου μου το πένθοςγια να μοιάζω χαρούμενος.
28. Όμως, τα βάσανά μου συλλογιέμαι και τρομάζω·γιατί το ξέρω πως δεν πρόκειταιγι’ αθώο ο Θεός να με παραδεχτεί.
29. Λοιπόν με θέλει να ’μαι ένοχος·τότε γιατί μάταια να κοπιάζωαθώος να αποδειχτώ;
30. Κι αν με νερό πλυθώ από χιόνι,κι αν μ’ αλισίβα καθαρίσω τα χέρια μου,
31. αυτός θα με βουτήξει μες στη λάσπη,έτσι που και τα ίδια μου τα ρούχα να με σιχαθούν.
32. Αχ, αν ήταν άνθρωπος ο Θεός, όπως εγώ,για να του απαντήσωκαι ν’ αντιδικήσουμε!
33. Τουλάχιστον αν υπήρχε ανάμεσά μας διαιτητής,το χέρι του να βάλει πάνω και στους δυό μαςκαι να μας κρίνει!
34. Τότε πια θα ’παυε ο Θεός να με χτυπάκαι δε θα τον φοβόμουν,
35. θα του μιλούσα θαρρετά.Μα στην περίπτωσή μου,αυτός κρατάει την εξουσίακι εγώ είμαι μόνος με το δίκιο μου.