4. Πού ήσουν εσύ, όταν εγώ θεμέλιωνα τη γη;Πες μου το αν το γνωρίζεις.
5. Ξέρεις ποιος όρισε τις διαστάσεις της;Ποιος τέντωσε σκοινί να τη μετρήσει;
6. Πάνω σε τι στηρίγματαμπήκαν τα θέμελά τηςή ποιος της τοποθέτησε το γωνιακό λιθάρι;
7. Τότε όλα τ’ άστρα της αυγήςμαζί τραγούδαγαν,και σκόρπιζαν κραυγές χαράςόλα τα ουράνια όντα.
8. Ποιος περιόρισε τη θάλασσα με πύλες,σαν πρόβαλε απ’ τα μητρικάσπλάχνα της γης μ’ ορμή;
9. Εγώ την έντυσα με σύννεφακαι τη σπαργάνωσα με ομίχλη.
10. Όρια της χάραξα, την κράτησαπίσω από πύλες κλειδαμπαρωμένες.
11. Της είπα: «Ως εδώ θα ’ρχεσαι·ούτε γραμμή πιο πέρα!Εδώ θα σπάζουν τα περήφανά σου κύματα».
12. Μες στη ζωή σου πρόσταξες ποτέτη μέρα να φανεί;ή μήπως είπες στην αυγήπού να προβάλει;
13. να πιάσει από τις άκρες της τη γη,να την τινάξει κι οι ασεβείς να σκορπιστούνε;
14. Στο φως της μέρας τα βουνάκι οι λαγκαδιές προβάλλουνσαν τις πτυχές μιας φορεσιάς.
15. Αλλά στο φωςτων ασεβών τα έργα δεν ευδοκιμούν·και κάθε χέρι που υψωνόταν βίαιοθα πέσει συντριμμένο.
16. Μήπως προχώρησες ως τις πηγές της θάλασσας;ή μήπως εξερεύνησες τα βάθη της αβύσσου;