11. Της είπα: «Ως εδώ θα ’ρχεσαι·ούτε γραμμή πιο πέρα!Εδώ θα σπάζουν τα περήφανά σου κύματα».
12. Μες στη ζωή σου πρόσταξες ποτέτη μέρα να φανεί;ή μήπως είπες στην αυγήπού να προβάλει;
13. να πιάσει από τις άκρες της τη γη,να την τινάξει κι οι ασεβείς να σκορπιστούνε;
14. Στο φως της μέρας τα βουνάκι οι λαγκαδιές προβάλλουνσαν τις πτυχές μιας φορεσιάς.
15. Αλλά στο φωςτων ασεβών τα έργα δεν ευδοκιμούν·και κάθε χέρι που υψωνόταν βίαιοθα πέσει συντριμμένο.
16. Μήπως προχώρησες ως τις πηγές της θάλασσας;ή μήπως εξερεύνησες τα βάθη της αβύσσου;
17. Σου έδειξε ποτέ κανείς τις πύλες του θανάτου;ήσουν εκεί απ’ όπου ξεκινά σκοτάδι αιώνιο;
18. Ξέρεις αλήθεια ως ποιο σημείοεκτείνεται η γη;Απάντησέ μου αν όλ’ αυτά τα ξέρεις.
19. Ξέρεις το δρόμο για να φτάσειςστην κατοικία του φωτός;και ξέρεις το σκοτάδι πού φωλιάζει;
20. Μπορείς τα δυο τουςστου δρόμου τους το τέλος να τα πας,και πάλι πίσω στην κατοικία τους να τα φέρεις;