11. Τόσο πολύ σκοτείνιασε γύρω σου που δε βλέπεις·και σε σκεπάζουνε πλημμύρα τα νερά.
12. Δε βρίσκεται τάχα ο Θεός πάνω ψηλά στους ουρανούς;Και δες σε πόσο ύψος είναι τ’ άστρα!
13. Για τούτο κι εσύ λες:«Τάχα τι ξέρει ο Θεός;μπορεί μέσ’ απ’ τα σκοτεινά σύννεφανα μας κρίνει;»
14. Λες πως τα νέφη τα πυκνά δεν τον αφήνουνε να δει,καθώς τις άκρες τ’ ουρανούτις γυροφέρνει;
15. Θέλεις τους δρόμους τους παλιούς ν’ ακολουθήσεις,που βάδισαν οι άνομοι;
16. Αυτοί οι άνθρωποι χάθηκαν πριν την ώρα τουςκαι τα θεμέλια τουςο χείμαρρος τα πήρε.
17. Λέγανε στο Θεό: «Φύγε μακριά μας!»και «τι μπορεί να κάνειγια μας ο Παντοδύναμος;»
18. Κι όμως, αυτός γέμιζε μ’ αγαθά τα σπίτια τους.Αλλά μακριά επίσης κι από μένατέτοιου είδους λογισμοί.
19. Οι δίκαιοι βλέπουνε την πτώση των κακώνκαι χαίρονται.Τους ειρωνεύονται οι αθώοι:
20. «Να που χαθήκαν όσα απόκτησαν οι εχθροί μαςκι ό,τι απόμεινε απ’ αυτούςτο ’φαγε η φωτιά».
21. Λοιπόν σταμάτα σαν εχθρό να βλέπεις το Θεό!Κάνε μαζί του ειρήνη κι έτσι την ευτυχία θα βρεις.
22. Δέξου τη διδαχή απ’ το στόμα τουκαι θρόνιασε τα λόγια τουμες στην καρδιά σου.
23. Γύρισε πίσω στον Παντοδύναμοκαι θα σε ανορθώσει.Διώξε μακριά την αδικίααπό το σπίτι σου,
24. πέταξε το χρυσάφι σου στο χώμακαι ρίξε στα χαλίκια των χειμάρρων το μάλαμα της Οφείρ.
25. Και θα ’ναι ο Παντοδύναμος χρυσάφι σουκι ασήμι σου σωρός.
26. Τότε στον Παντοδύναμο θα βρίσκεις αγαλλίασηκαι θα κοιτάς μ’ εμπιστοσύνη το Θεό.
27. Θα τον παρακαλείς κι αυτός θα σε ακούει·κι εσύ θα εκπληρώνειςό,τι του έταξες.
28. Ό,τι αποφασίζεις θα το πετυχαίνειςκαι φως θα καταυγάζειτα μονοπάτια σου.