13. Περνούν ευτυχισμένα τη ζωή τουςκι ανώδυνα πεθαίνουν μέσα σε μια στιγμή.
14. Ωστόσο λένε στο Θεό: «Άσε μας ήσυχους!Δε θέλουμε να μάθουμε το θέλημά σου.
15. Τόσο είσαι παντοδύναμος ώστε να σε υπακούμε;Τι θα κερδίσουμε σ’ εσένααν προσευχόμαστε;»
16. Θαρρούνε πως η ευτυχία είναι στο χέρι τους.Μακριά από μένα, ωστόσο, τέτοιου είδους λογισμοί.
17. Είδες ποτέ να σβήνει το λυχνάριτης ζωής των ασεβών;είδες ποτέ να τους χτυπήσει δυστυχία;Πότε τους ετιμώρησε μες στο θυμό του ο Θεός;
18. Πότε γίνανε τάχα σαν άχυρο στον άνεμο;πότε σαν να ’ταν σκύβαλατους άρπαξε η καταιγίδα;
19. Εσείς λέτε πως ο Θεός φυλάει για τα παιδιάτην τιμωρία που ταιριάζει στον πατέρα.Αλλά δεν είν’ αυτό σωστό.Όχι! Ο ίδιος ο ένοχος, πρέπει να τιμωρείται·για να του γίνει μάθημα.
20. Να δει με τα ίδια του τα μάτιατην καταστροφή του,κι απ’ την οργήτου Παντοδύναμου να πιει.
21. Δε νοιάζεται τι μέλλει στα παιδιά του,μετά το θάνατό του, να συμβεί.
22. Μα είν’ ανάγκη το Θεό να τον διδάξουμε,αυτόν που κρίνει ως και τους αγγέλους;
23. Ο ένας σε καλή διατηρείται υγείαμέχρι την τελευταία του στιγμή·
24. έχει γερά, καλοθρεμμένα μέληκαι κόκαλα όλο δύναμη.
25. Κι ο άλλος πεθαίνει με την πίκρα στην ψυχή,γιατί ποτέ δε χάρηκε την ευτυχία.
26. Κι οι δυο στο χώμα βρίσκονται θαμμένοι·στρατιές σκουλήκια τούς σκεπάζουν και τους δύο.
27. Ω! Ναι, ξέρω καλά τι συλλογίζεστεκαι τις πανούργες σκέψεις σας για μένα.