24. Ή σ’ ένα βράχο με κοπίδι να χαραχτούνκαι με χυτό μολύβινα γεμίσουνε τα γράμματαώστε να μείνουν ανεξίτηλα για πάντα.
25. Μα όχι! Ξέρω πως ζει ο Θεός, ο υπερασπιστής μου,και πως θα πει τον τελευταίο λόγο εδώ στη γη.
26. Τώρα που ’χει κουρελιαστεί το δέρμα μουκαι σάρκα δεν υπάρχει πιαπάνω στα κόκαλά μου,τώρα θέλω να δω το Θεό.
27. Τώρα, και με τα ίδια μου τα μάτιαθέλω να τον δω,αυτόν τον ίδιο κι όχι άλλον, ξένο.Τα σωθικά μου λιώνουν, μ’ ετούτη τη λαχτάρα.
28. Εσείς στοχάζεστε πώς να με κατατρέξετεκαι ποια αιτία να βρείτεγια να μου ρίξετε μομφή.
29. Αλλά θα πρέπει εσείς το ξίφος να φοβάστεγιατί η μανία σας αξίζει θάνατο.Και μην ξεχνάτε πως κριτής είν’ ο Θεός.