11. Τόσο πολύ περιφρονείςτις παρηγορίες που ο Θεόςσου στέλνει με τις φρόνιμες κουβέντες μας;
12. Γιατί με τόσο πάθος αντιδράςκαι στη ματιά σου καθρεφτίζεται η οργή σου,
13. όταν στρέφεις την πίκρα σουενάντια στο Θεό,και χύνονται τα λόγια σουαπ’ το στόμα σου ποτάμι;
14. Θέλεις να υποστηρίξεις πως μπορείάνθρωπος να βρεθεί που να ’ναι καθαρός,άνθρωπος που να είναι δίκαιος;
15. Όταν δεν εμπιστεύεταικανέναν από τους αγγέλους τουόταν ακόμα κι οι ουρανοίγια κείνον καθαροί δεν είναι,
16. πόσο μάλλον ο βδελυρόςκαι διεφθαρμένος άνθρωπος,που τόσο φυσικά την αδικία κάνειλες και νεράκι πίνει!
17. Θέλω, Ιώβ, να σε διδάξω, άκουσέ με!Θα σου εξιστορήσω αυτά που είδα,
18. εκείνα που μας μάθαν οι σοφοί,καθώς τα ’χανε πάρει απ’ τους προγόνους τουςκαι δεν τα κράτησαν κρυμμένα!
19. Σ’ εκείνους αποκλειστικά η χώρα είχε δοθείτότε που αλλοεθνής κανείςδεν είχε ανάμεσά τους εισχωρήσεινα τους απομακρύνει απ’ το Θεό:
20. Σ’ όλη του τη ζωή ο καταπιεστήςαπό το φόβο τρέμει,σαν σκέφτεται την τελευταία μέρα του.
21. Τρόμου φωνές μέσα στ’ αυτιά του ηχούν·κι ενώ έχει ειρήνη,βλέπει να πέφτει πάνω του ο εξολοθρευτής.