4. Ανθρώπινα είν’ τα μάτια σου;Βλέπεις κι εσύ καθώς οι ανθρώποι βλέπουν;
5. Είν’ η ζωή σου σαν του ανθρώπου λιγοστή,τα χρόνια σου σαν τα δικά του χρόνια,
6. και ψάχνεις συνεχώςνα βρεις την ανομία μου,και ερευνάς ν’ ανακαλύψεις κάθε μου αμαρτία;
7. Αφού καλά το ξέρεις πως δεν είμαι ένοχοςκαι πως κανένας δεν μπορείαπό τα χέρια σου να με γλιτώσει.
8. »Τα χέρια τα δικά σου με σχημάτισανκαι μ’ έπλασαν·και τώρα αυτά τα ίδια σου τα χέριαζητάνε να με καταστρέψουν;
9. Θυμήσου, σε παρακαλώ, πως από χώμα μ’ έπλασες·και τώρα θέλεις πάλι να με κάνεις χώμα;
10. Καθώς το γάλα μ’ έχυσες,και με σχημάτισες έτσι όπως πήζουν το τυρί.
11. Με ύφανες με κόκαλα και τένοντεςκαι μ’ έντυσες με σάρκα και με δέρμα.
12. Ζωή μού χάρισες και σταθερή αγάπη,και στη ζωή με κράτησε η φροντίδα σου.
13. Μα τώρα ξέρω τι σχεδίαζες για μένακαι τι κρυφά λογάριαζες:
14. Αν αμαρτήσω, να με πιάσειςκαι να μη συγχωρήσεις την παρανομία μου.
15. Αλίμονό μου αν είμαι ένοχος!Κι αν είμαι αθώος πάλι δεν τολμώνα υψώσω το κεφάλι.Ταλαίπωρος εγώκαι καταντροπιασμένος!