1. Τότε η Ιουδίθ προσκύνησε ως τη γη, έβαλε στάχτη στο κεφάλι της και έβγαλε την πένθιμη φορεσιά της. Το ίδιο βράδυ, την ώρα που προσφερόταν στο ναό του Θεού στην Ιερουσαλήμ το θυμίαμα, προσευχήθηκε με δυνατή φωνή στον Κύριο και είπε:
2. «Κύριε, Θεέ του προπάτορά μου Συμεών, εσύ όπλισες το χέρι του με ξίφος για να εκδικηθεί τους αλλογενείς, που ξεγύμνωσαν και βίασαν την αδερφή του τη Δείνα, που ήταν παρθένα, για να την εξευτελίσουν. Βέβαια, εσύ τους είχες διατάξει να μην ενεργήσουν έτσι, αλλά εκείνοι το έκαναν.
3. Γι’ αυτό θανάτωσες τους άρχοντές τους πάνω στο ίδιο κρεβάτι της ντροπής, όπου είχαν διαπράξει το βιασμό. Φονεύτηκαν οι δούλοι μαζί με τους κυρίους που κάθονταν στους θρόνους.