8. Και κανείς δεν είχε να πει κακό λόγο εναντίον της, γιατί σεβόταν πολύ το Θεό.
9. Η Ιουδίθ, λοιπόν, έμαθε τα πικρά λόγια που ο λαός είπε στον Οζία όταν έχασαν το ηθικό τους από την έλλειψη του νερού. Επίσης έμαθε τα όσα τους απάντησε ο Οζίας, ότι τους ορκίστηκε να παραδώσει την πόλη στους Ασσυρίους σε πέντε μέρες.
10. Τότε η Ιουδίθ έστειλε τη δούλη της, που ήταν η διαχειρίστρια της περιουσίας της και προσκάλεσε σπίτι της τον Χαβρίν και τον Χαρμίν, τους πρεσβυτέρους της πόλης.
11. Όταν οι άρχοντες της Βαιτυλούας ήρθαν στην Ιουδίθ, εκείνη τους είπε:«Ακούστε με, εσείς άρχοντες της πόλης. Δε μιλήσατε σήμερα σωστά μπροστά στο λαό, όταν ορκιστήκατε στο Θεό να παραδώσετε την πόλη στους εχθρούς, αν στο μεταξύ ο Κύριος δεν σας στείλει βοήθεια.
12. Ποιοι είστε σεις όμως που προκαλείτε το Θεό και τον υποκαθιστάτε στις σχέσεις του με τους ανθρώπους;
13. Βάζετε σε δοκιμασία τον Κύριο του σύμπαντος, αλλά ποτέ δε θα εξιχνιάσετε τις βουλές του.
14. Αφού δεν μπορείτε να μετρήσετε τα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς ούτε να κατανοήσετε τη σκέψη του ανθρώπου, πώς θα εξερευνήσετε το Θεό, που τα δημιούργησε αυτά ή θα κατανοήσετε το νου και τη σκέψη του;»Μην εξοργίζετε λοιπόν τον Κύριο, το Θεό μας, αδερφοί!
15. Είναι δυνατόν να μη θέλει να μας βοηθήσει μέσα στις επόμενες πέντε μέρες· μπορεί πάλι να μας βοηθήσει οποιαδήποτε άλλη μέρα ή ακόμη ν’ αφήσει να μας καταστρέψουν οι εχθροί μας.
16. Μην εκβιάζετε λοιπόν τη βούληση του Κυρίου. Ο Θεός μας δεν είναι άνθρωπος να απειληθεί ή να δεχθεί διαιτητή.
17. »Επειδή λοιπόν περιμένουμε μόνο απ’ αυτόν τη σωτηρία, ας τον παρακαλέσουμε να μας βοηθήσει κι αν θέλει θα ακούσει την προσευχή μας.
18. Ούτε στις αμέσως προηγούμενες γενιές μας ούτε σήμερα καμιά φυλή, συγγένεια, χωριό ή πόλη δεν προσκυνάμε θεούς που είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα. Αυτά γίνονταν τον παλιό καιρό·
19. και γι’ αυτό ο Θεός παρέδωσε τους προγόνους μας στους εχθρούς μας, οι οποίοι τους εξολόθρευσαν και άρπαξαν τα υπάρχοντά τους.