19. και γι’ αυτό ο Θεός παρέδωσε τους προγόνους μας στους εχθρούς μας, οι οποίοι τους εξολόθρευσαν και άρπαξαν τα υπάρχοντά τους.
20. Εμείς όμως δεν γνωρίσαμε άλλον Θεό εκτός απ’ αυτόν κι έτσι ελπίζουμε πως κι εκείνος δεν θα απορρίψει ούτε έναν άνθρωπο από το έθνος μας.
21. »Αν αφήσουμε τους εχθρούς να καταλάβουν την πόλη μας, αυτοί θα κυριέψουν όλη την Ιουδαία και θα λεηλατήσουν το ναό. Και τότε ο Θεός θα κάνει να πληρώσουμε με τη ζωή μας τη λεηλασία του ναού.
22. Θα τιμωρηθούμε για τη θανάτωση των συμπατριωτών μας, την κατάληψη της χώρας και την ερήμωση των περιουσιών μας. Τα έθνη όπου θα μεταφερθούμε αιχμάλωτοι θα μας ταπεινώσουν και θα μας εξευτελίσουν διεθνώς.
23. Τίποτε καλό δε θα προκύψει από την αιχμαλωσία μας, γιατί ο Κύριος θα τη μεταβάλει σε όνειδος.
24. Τώρα λοιπόν, αδερφοί, ας γίνουμε παράδειγμα στους συμπατριώτες μας. Από μας εξαρτάται όχι μόνο η ζωή τους αλλά και ολόκληρη η περιοχή του ναού και το θυσιαστήριο.
25. »Παρ’ όλα αυτά ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο το Θεό μας που μας δοκιμάζει, όπως δοκίμαζε και τους προγόνους μας.
26. Θυμηθείτε με πόσους τρόπους δοκίμασε τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και πόσα συνέβηκαν στον Ιακώβ, όταν αυτός ήταν στη Μεσοποταμία της Συρίας και φύλαγε τα πρόβατα του Λάβαν, αδερφού της μητέρας του.
27. Ο Θεός πέρασε τους προγόνους μας μέσα από τη φωτιά για να δοκιμάσει την πίστη τους. Έτσι και τώρα μαστιγώνει εμάς που τον λατρεύουμε, για να μας νουθετήσει· δεν το κάνει για να μας εκδικηθεί».
28. Τότε ο Οζίας της απάντησε: «Όλα όσα μας είπες τα είπες καλοπροαίρετα, και κανείς δεν φέρνει αντίρρηση.
29. Δεν είναι σήμερα μόνο που δείχνεις τη σύνεσή σου. Από μικρή που ήσουν, όλος ο λαός ήξερε τη φρόνησή σου και την υπέροχη σκέψη σου.
30. Αλλά ο λαός πεθαίνει από τη δίψα και μας ανάγκασε να του ορκιστούμε ότι θα ενεργήσουμε έτσι. Δεν μπορούμε τώρα να παραβούμε τον όρκο μας.