13. Ο θεός τους ξήρανε την Ερυθρά Θάλασσα για να περάσουν
14. και τους οδήγησε προς το όρος Σινά και την Κάδης Βαρνή.»Λίγο αργότερα οι Ισραηλίτες έδιωξαν όλους όσοι κατοικούσαν στην έρημο,
15. και κατοίκησαν εκείνοι στη χώρα των Αμορραίων. Εξολόθρευσαν όλους τους Εσεβωνίτες, διάβηκαν τον Ιορδάνη και κατέκτησαν όλη την ορεινή περιοχή.
16. Έδιωξαν τους Χαναναίους, τους Φερεζαίους, τους Ιεβουσαίους, τους Συχεμίτες και όλους τους Γεργεσαίους, και κατοίκησαν σ’ αυτά τα βουνά για πολλά χρόνια.
17. »Ο θεός τους αποστρέφεται την αδικία κι έτσι, όσον καιρό δεν αμάρταναν εναντίον του, ευτυχούσαν, γιατί αυτός ήταν μαζί τους.
18. Όταν όμως ξεστράτισαν από το δρόμο του, τότε καταστράφηκαν από μακροχρόνιους πολέμους και τελικά οδηγήθηκαν αιχμάλωτοι σε ξένη χώρα· ο ναός του θεού τους ισοπεδώθηκε και οι πόλεις τους κυριεύτηκαν από τους εχθρούς τους.
19. »Τώρα όμως έχουν εκδηλώσει εκ νέου πίστη στο θεό τους· έτσι ξαναγύρισαν από τις χώρες όπου είχαν διασκορπιστεί, ανακατέλαβαν την Ιερουσαλήμ, όπου βρίσκεται κι ο ναός τους και εγκαταστάθηκαν στην ορεινή περιοχή, που ήταν ακατοίκητη.
20. Αν, λοιπόν, στρατηγέ μου, μπορούμε να βεβαιωθούμε πως υπάρχει κάποια αμαρτία, με την οποία αυτός ο λαός προσβάλλει το θεό του, έστω και χωρίς οι ίδιοι να το ξέρουν, τότε μπορούμε ν’ ανεβούμε και να τους επιτεθούμε αποτελεσματικά.
21. Αν όμως το έθνος αυτό δεν έχει διαπράξει καμιά αμαρτία, τότε κύριέ μου πρέπει να μείνεις μακριά απ’ αυτούς, γιατί ο θεός τους θα τους βοηθήσει και θα εξευτελιστούμε σ’ όλο τον κόσμο».
22. Μόλις ο Αχιώρ τέλειωσε την ομιλία του, όλοι όσοι βρίσκονταν γύρω από τη σκηνή αγανάκτησαν. Οι ανώτατοι αξιωματικοί του Ολοφέρνη καθώς και οι αρχηγοί των Μωαβιτών και των παραλίων λαών της Μεσογείου, ζητούσαν να χτυπηθεί ο Αχιώρ και να πεθάνει.
23. «Σίγουρα δε θα φοβηθούμε τους Ισραηλίτες», έλεγαν, «ένα λαό που δεν έχει τη δύναμη ούτε το θάρρος να μας αντισταθεί.
24. Πάμε να τους επιτεθούμε κι ο στρατός σου θα τους καταβροχθίσει, στρατηγέ Ολοφέρνη!»