9. Όταν τέλειωσε τη διήγησή της, ο λαός αλάλαξε δυνατά και η πόλη πήρε χαρούμενη όψη.
10. Ο Αχιώρ, βλέποντας τα όσα είχε κάνει ο Θεός των Ισραηλιτών, πίστεψε σ’ αυτόν μ’ όλη του την καρδιά, δέχτηκε να του κάνουν περιτομή και προστέθηκε στον ισραηλιτικό λαό, όπου υπάρχουν απόγονοί του μέχρι σήμερα.
11. Όταν φώτισε, οι στρατιώτες κρέμασαν από το τείχος το κεφάλι του Ολοφέρνη, πήραν τα όπλα τους κι άρχισαν να βγαίνουν κατά τμήματα στα μονοπάτια του βουνού.
12. Όταν τους είδαν οι Ασσύριοι, έστειλαν το μήνυμα στους ανωτέρους τους. Εκείνοι το μεταβίβασαν στους άλλους αξιωματικούς, στους χιλίαρχους και στους στρατηγούς.
13. Αυτοί ήρθαν στη σκηνή του Ολοφέρνη και διάταξαν τον επικεφαλής του υπηρετικού προσωπικού: «Ξύπνα γρήγορα τον αρχηγό μας, γιατί εκείνοι οι σκλάβοι τόλμησαν να κατεβούν σε πόλεμο εναντίον μας. Θέλουν να καταστραφούν εντελώς».
14. Ο Βαγώας μπήκε και χτύπησε τα παραπετάσματα της σκηνής, γιατί νόμιζε πως ο Ολοφέρνης κοιμόταν με την Ιουδίθ.
15. Επειδή, όμως, κανείς δεν απαντούσε, παραμέρισε τα παραπετάσματα, μπήκε στο υπνοδωμάτιο και βρήκε ακέφαλο το πτώμα του Ολοφέρνη, να ’ναι πεσμένο πάνω στο υποπόδιο του κρεβατιού.
16. Τότε άρχισε να κλαίει και να ουρλιάζει, ν’ αναστενάζει και να σκίζει απ’ την απόγνωση τα ρούχα του.