38. Τα ξύλινα επίχρυσα και επάργυρα αγάλματα αξίζουν όσο και τα λιθάρια που έχουν αποκοπεί από το βουνό. Ντροπή γι’ αυτούς που τα λατρεύουν!
39. Πώς να τα θεωρήσει ή να τα αποκαλέσει κανείς αυτά θεούς;
40. Ακόμη κι αυτοί οι Βαβυλώνιοι περιφρονούν τα είδωλα. Αυτοί όταν δουν έναν κωφάλαλο που δεν μπορεί να μιλήσει, τον οδηγούν στον Βηλ, και τον παρακαλούν να του δώσει φωνή, γιατί είναι δυνατός και μπορεί να τους νιώσει.
41. Δεν μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι πρέπει να εγκαταλείψουν τα είδωλα, αφού αυτά δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
42. Οι γυναίκες δένονται με σχοινιά και κάθονται στους δρόμους για να θυμιάσουν με πίτουρα.
43. Κι αν κάποια απ’ αυτές την προσλάβει ένας διαβάτης για να πλαγιάσει μαζί της, αυτή κοροϊδεύει τη διπλανή της που κανείς δεν την προσέλαβε και δε λύθηκε το σχοινί της.
44. Όλα τα σχετικά μ’ αυτά τα είδωλα είναι ψέματα κι απάτη· πώς, λοιπόν, κανείς να τα θεωρήσει ή να τα ονομάσει θεούς;
45. Τα είδωλα είναι κατασκευασμένα από τεχνίτες και χρυσοχόους· τίποτε άλλο δεν μπορούν να γίνουν παρά μόνον αυτό που οι τεχνίτες θέλουν να τα κάνουν.
46. Αυτοί που τα κατασκευάζουν δεν ζουν πολλά χρόνια· πώς είναι δυνατόν λοιπόν τα δημιουργήματά τους να είναι αιώνιοι θεοί;
47. Δεν άφησαν στους μεταγενέστερους παρά μόνο πλάνη, που προκαλεί ντροπή.
48. Όταν ξεσπάσουν πόλεμοι και συμφορές, οι ιερείς συσκέπτονται μεταξύ τους πού να κρυφτούν μαζί με τα είδωλά τους.
49. Πώς, λοιπόν, οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτά δεν είναι θεοί; Τα είδωλα δεν μπορούν να σώσουν ούτε τους εαυτούς τους από τον πόλεμο και τις συμφορές!
50. Αργότερα θα αντιληφθούν ότι αυτά τα ξύλινα, τα επίχρυσα και τα επάργυρα είναι ψεύτικοι θεοί. Σ’ όλα τα έθνη και στους βασιλιάδες τους θα γίνει φανερό ότι δεν είναι θεοί αλλά ανθρώπινα δημιουργήματα, στα οποία δεν υπάρχει δύναμη θεϊκή.
51. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να τα θεωρήσει θεούς;
52. Τα είδωλα δεν μπορούν να εγκαταστήσουν βασιλιά σε μια χώρα ούτε να δώσουν βροχή στους ανθρώπους.
53. Δεν μπορούν να αποφασίσουν ούτε για τις δικές τους υποθέσεις και δεν μπορούν να αποδώσουν το δίκαιο σ’ έναν που αδικείται, γιατί δεν έχουν τέτοια δύναμη. Είναι σαν τις κουρούνες που πετούν στον αέρα.