23. Καλύπτουν τους θεούς με χρυσάφι για να είναι ωραίοι· αλλά αν δεν τους βγάλουν τη βρωμιά, δεν γυαλίζουν. Κι όταν τους ρίχνουν στο χυτήριο δεν αισθάνονται τίποτα.
24. Δεν υπάρχει στα είδωλα ζωή, αν κι έχουν αγοραστεί με πολλά χρήματα.
25. Είναι χωρίς πόδια και μεταφέρονται πάνω στους ώμους των ανθρώπων. Έτσι φαίνεται η αδυναμία τους, γιατί αν κάποτε πέσουν κάτω, δεν μπορούν μόνα τους να σηκωθούν! Ακόμα κι εκείνοι που τα υπηρετούν ντρέπονται γι’ αυτό.
26. Το είδωλο, αν το στήσουν όρθιο, δε θα μπορέσει να κινηθεί μόνο του· ούτε αν γείρει και πέσει, μπορεί να σηκωθεί. Προσφέρουν, λοιπόν, τα δώρα τους σ’ αυτά σαν σε νεκρούς.
27. Τις θυσίες που προσφέρουν οι άνθρωποι, τις εκμεταλλεύονται οι ιερείς τους· ακόμα κι οι γυναίκες τους παστώνουν μερικά από τα προσφερόμενα και δε δίνουν τίποτα στο φτωχό και στον αδύναμο· τις θυσίες αυτές τις εγγίζουν οι εμμηνοροούσες κι οι λεχώνες.
28. Απ’ όλα αυτά, λοιπόν, καταλαβαίνετε ότι τα είδωλα δεν είναι θεοί· να μην έχετε κανένα σεβασμό γι’ αυτά.
29. Πώς, λοιπόν, αυτά τα είδωλα, τα καμωμένα από ασήμι, χρυσάφι ή ξύλο, μπορούν να ονομάζονται θεοί, τη στιγμή που γυναίκες επιτρέπεται και τους προσφέρουν θυσίες;
30. Οι ιερείς τους κάθονται στους ναούς τους με σκισμένους τους χιτώνες, τα μαλλιά τους και τα γένια τους ξυρισμένα και τα κεφάλια τους ακάλυπτα.
31. Φωνάζουν δυνατά στους θεούς τους, όπως μερικοί κάνουν στα νεκρόδειπνα.