17. »Εγώ όμως, παιδιά μου, πώς μπορώ να σας βοηθήσω;
18. Αυτός που σας προξένησε τούτες τις συμφορές, θα σας απαλλάξει από την εξουσία των εχθρών σας.
19. Πηγαίνετε στο καλό, παιδιά μου, πηγαίνετε. Τώρα πια εγώ απόμεινα έρημη.
20. Έβγαλα τη γιορτινή στολή μου και ντύθηκα στα πένθιμα. Την υπόλοιπη ζωή μου θα την περάσω κράζοντας στον αιώνιο Θεό».
21. «Πάρτε θάρρος, παιδιά μου, επικαλεσθείτε με δυνατές κραυγές το Θεό και θα σας απαλλάξει από την καταδυνάστευση των εχθρών σας.
22. Εγώ στήριξα την ελπίδα μου για τη σωτηρία σας στον Αιώνιο κι αυτός, ο Άγιος Θεός, μού ’δωσε αυτή τη χαρά: Ξέρω πως πολύ σύντομα ο αιώνιος σωτήρας σας θα σας δείξει το έλεός του.
23. Εγώ σας έκλαψα και σας πένθησα· ο Θεός, όμως, θα σας φέρει πίσω σ’ εμένα και θα μου δώσει αιώνια ευφροσύνη και χαρά.
24. Όπως ακριβώς τώρα οι γειτονικοί της Σιών λαοί έχουν δει την αιχμαλωσία σας, έτσι σύντομα θα δουν τη σωτηρία από τον αιώνιο Θεό σας, η οποία θα έρθει σ’ εσάς με μεγάλη δόξα και παντοτινή λαμπρότητα.
25. Παιδιά μου, κάντε υπομονή για τις συμφορές που σας έστειλε ο Θεός με την οργή του· σας καταδίωξε ο εχθρός σας αλλά θα δείτε γρήγορα την καταστροφή του και θα τον εξουσιάσετε.
26. Καλομαθημένα μου παιδιά, περάσατε από μεγάλες δυσκολίες· συρθήκατε σαν κοπάδι που το άρπαξαν οι εχθροί.
27. Πάρτε θάρρος, όμως, παιδιά μου κι επικαλεσθείτε με δυνατή φωνή το Θεό. Σας τιμώρησε αλλά δε θα σας ξεχάσει.
28. Όπως, λοιπόν, κάποτε αποφασίσατε να απομακρυνθείτε από το Θεό, τώρα δεκαπλασιάστε την επιθυμία σας να τον αναζητήσετε και να γυρίσετε σ’ αυτόν.