1. Yn Mitspa roedd pobl Israel wedi tyngu llw, “Fydd dim un ohonon ni yn gadael i'w ferch briodi dyn o lwyth Benjamin.”
2. Felly dyma'r bobl yn mynd i Bethel ac eistedd o flaen yr ARGLWYDD yn beichio crïo'n uchel.
3. “O ARGLWYDD, Duw Israel, pam mae hyn wedi digwydd? Mae un o lwythau Israel wedi diflannu heddiw!”
4. Yna dyma'r bobl yn codi'n gynnar y bore wedyn ac yn adeiladu allor. A dyma nhw'n cyflwyno aberthau i'w llosgi ac offrymau i gydnabod daioni'r ARGLWYDD.
5. A dyma nhw'n gofyn, “Oes yna bobl o lwythau Israel wnaeth ddim dod i gyfarfod yr ARGLWYDD yn Mitspa? Roedden ni wedi addo ar lw y byddai'n rhaid i unrhyw un wnaeth ddim dod i gyfarfod yr ARGLWYDD gael ei ladd.”
6. Roedden nhw'n wirioneddol sori am beth oedd wedi digwydd i lwyth Benjamin. “Heddiw, mae un o'r llwythau wedi ei dorri i ffwrdd o Israel!” medden nhw.
7. “Sut allwn ni ddod o hyd i wragedd i'r rhai ohonyn nhw sy'n dal yn fyw? Dŷn ni wedi addo ar lw, o flaen yr ARGLWYDD, i beidio rhoi ein merched ni yn wragedd iddyn nhw.”
8. Felly dyma nhw'n gofyn, “Oes yna bobl o lwythau Israel wnaeth ddim dod i gyfarfod yr ARGLWYDD yn Mitspa?”A dyma nhw'n darganfod fod neb o Jabesh yn Gilead wedi dod i'r cyfarfod.
9. Pan oedden nhw wedi cyfri'r bobl, doedd neb o Jabesh yn Gilead yno.
10. Felly dyma nhw'n anfon un deg dau o filoedd o filwyr i ymosod ar Jabesh yn Gilead. Y gorchymyn oedd i ladd pawb, gan gynnwys gwragedd a phlant.
11. “Lladdwch y dynion a'r bechgyn i gyd, a phob gwraig sydd ddim yn wyryf. Yr unig rai i'w cadw'n fyw ydy'r merched ifanc sy'n wyryfon.” A dyna wnaethon nhw.
12. Yn Jabesh yn Gilead dyma nhw'n dod o hyd i bedwar cant o ferched ifanc oedd yn wyryfon – merched oedd erioed wedi cael rhyw gyda dyn. A dyma nhw'n mynd â nhw yn ôl i'r gwersyll yn Seilo yn Canaan.
13. Yna dyma bobl Israel yn cynnig telerau heddwch i ddynion Benjamin oedd wrth Graig Rimmon.
14. Felly dyma ddynion Benjamin yn dod yn ôl, a dyma bobl Israel yn rhoi'r merched o Jabesh yn Gilead oedd wedi eu harbed iddyn nhw. Ond doedd dim digon o ferched iddyn nhw i gyd.
15. Roedd y bobl yn wirioneddol sori am beth oedd wedi digwydd i lwyth Benjamin – roedd yr ARGLWYDD wedi gadael bwlch yn Israel.
16. A dyma'r arweinwyr yn gofyn, “Sut ddown ni o hyd i wragedd i'r rhai sydd ar ôl? Mae merched llwyth Benjamin i gyd wedi eu lladd.
17. Mae'n rhaid cadw'r llwyth i fynd. Allwn ni ddim colli llwyth cyfan o Israel.
18. Ond allwn ni ddim rhoi ein merched ni yn wragedd iddyn nhw chwaith.” (Roedd pobl Israel wedi tyngu llw a chyhoeddi melltith ar unrhyw un fyddai'n rhoi gwraig i ddyn o lwyth Benjamin.)
19. “Mae yna Ŵyl i'r ARGLWYDD yn cael ei chynnal yn Seilo bob blwyddyn. Mae'r Ŵyl yn cael ei chynnal i'r gogledd o Bethel ac i'r de o Lebona, ac i'r dwyrain o'r ffordd fawr sy'n rhedeg o Bethel i Sichem.”
20. Felly dyma nhw'n dweud wrth ddynion Benjamin, “Ewch yno i guddio yn y gwinllannoedd.
21. Pan fydd merched Seilo yn dod allan i ddawnsio, gallwch i gyd neidio allan a gafael mewn merch ac wedyn mynd â nhw gyda chi adre i dir Benjamin.
22. Pan fydd tadau a brodyr y merched yn dod aton ni i gwyno byddwn ni'n dweud wrthyn nhw, ‘Plîs gadwch lonydd iddyn nhw. Wnaethon ni ddim llwyddo i gael gwraig i bob un ohonyn nhw drwy ymosod ar Jabesh yn Gilead. A wnaethoch chi ddim rhoi eich merched yn wirfoddol iddyn nhw, felly dych chi ddim yn euog o dorri'ch llw.’”
23. A dyna wnaeth dynion Benjamin. Dyma nhw'n cipio dau gant o'r merched oedd yn dawnsio, a'u cymryd nhw'n wragedd iddyn nhw eu hunain. Wedyn dyma nhw'n mynd yn ôl adre i'w tiroedd eu hunain, ailadeiladu'r trefi, a setlo i lawr unwaith eto.
24. A dyma weddill pobl Israel hefyd yn mynd yn ôl adre i'w tiroedd nhw.
25. Doedd dim brenin yn Israel yr adeg yna. Roedd pawb yn gwneud beth oedden nhw'n feddwl oedd yn iawn.