1. Mao kini ang mensahe nga gipadayag sa Ginoo kang Zefanias sa dihang si Josia nga anak ni Amon mao ang hari sa Juda. Si Zefanias anak ni Cushi, si Cushi anak ni Gedalia, si Gedalia anak ni Amaria, ug si Amaria anak ni Hezekia.
2. Miingon ang Ginoo, “Laglagon ko sa hingpit ang tanang anaa sa yuta —
3. ang mga tawo, ang mga mananap apil na ang mga langgam ug ang mga isda. Laglagon ko ang mga butang nga nagatukmod sa mga tawo sa pagpakasala ingon man ang mga makasasala. Puohon ko gayod ang tanang mga tawo sa kalibotan. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.
4. “Silotan ko ang mga lumulupyo sa Juda ingon man ang tanang lumulupyo sa Jerusalem. Puohon ko ang nahibilin pa nga mga nagasimba sa dios-dios nga si Baal, ingon man ang mga pari nga nagaalagad kaniya, aron dili na sila mahinumdoman pa.
5. Laglagon ko usab kadtong mga nagasimba sa adlaw, bulan, ug mga bitoon diha sa atop sa ilang mga balay. Laglagon ko ang mga nagasimba ug nanumpa nga moalagad gayod kanako apan diay nanumpa usab nga moalagad sa dios-dios nga si Molec.
6. Laglagon ko ang mga nagabiya kanako ug ang mga wala nagadangop kanako.
7. “Paghilom kamo sa akong atubangan, kay hapit na moabot ang adlaw nga ako magasilot. Giandam ko na ang akong katawhan nga pamatyon sama sa mga mananap nga ighahalad. Giandam ko na ang mga kaaway nga akong gitawag nga mosulong sa Juda.
8. Nianang adlawa, pamatyon ko ang mga taga-Juda nga daw sa mananap nga ighahalad. Silotan ko ang ilang mga opisyal, ang mga anak sa ilang hari, ug ang tanan kanila nga nagasunod sa daotan nga mga gawi sa mga dumuduong.
9. Silotan ko usab nianang adlawa ang tanan nga miapil sa mga seremonya sa mga wala makaila kanako ug ang mga nagapuno sa balay sa ilang agalon sa mga butang nga nakuha pinaagi sa pagpangdaog-daog ug pagpanikas.
10. “Niana usab nga adlaw madungog ang pagminatay ug hilak diha sa pultahan nga gitawag ug Isda diha sa siyudad sa Jerusalem ug diha sa bag-o nga bahin sa siyudad. Madungog usab ang dahunog sa pagkalumpag gikan sa mga bungtod.
11. Pagminatay kamog hilak, kamo nga mga lumulupyo sa ubos nga bahin sa siyudad sa Jerusalem, tungod kay mangamatay ang tanan ninyong mga negosyante.
12. “Niana usab nga adlaw himuon ko ang makuti nga pagsusi sa mga taga-Jerusalem ug silotan ko ang mga tawo nga nagapahayahay lang nga nagaingon, ‘Walay buhaton ang Ginoo nga maayo o daotan.’
13. Ilogon ang ilang kabtangan ug panggub-on ang ilang kabalayan. Magpatindog sila ug mga balay apan dili sila makapuyo niini. Magtanom sila ug mga ubas apan dili sila makainom sa bino gikan niini.”
14. Hapit na gayod ang makalilisang nga adlaw diin mopahamtang ug silot ang Ginoo. Dili na kini madugay pa! Pait kaayo kanang adlawa, kay bisan gani ang mga sundalo mosinggit sa pagpangayo ug tabang.
15. Nianang adlawa ipatagamtam sa Dios ang iyang kasuko. Adlaw kana sa kalisod, kasakitan, ug kalaglagan. Ngitngit ug ngiob kana nga adlaw,
16. ug madunggan ang pagpatingog sa mga budyong ug ang pagsinggit sa mga sundalo samtang nagasulong sila sa pinarilan nga mga lungsod ug habog nga mga tore.
17. Miingon ang Ginoo, “Padad-an ko ug kalisdanan ang mga tawo ug maglakaw sila nga daw sa mga buta tungod kay nakasala sila kanako. Mobuhagay ang ilang mga dugo nga daw tubig ug mangadunot ang ilang mga patayng lawas nga daw tae.
18. Dili makaluwas kanila ang ilang mga pilak ug mga bulawan sa adlaw nga ipatagamtam ko ang akong kasuko. Sama kini sa kalayo nga molamoy sa tibuok kalibotan. Laglagon ko sa kalit ang tanang lumulupyo sa kalibotan.”